Στο λεξικό του τένις, δίπλα από τις λέξεις μαχητής, πολεμιστής υπάρχει το όνομα του Ράφαελ Ναδάλ. Το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης μερικούς μήνες μετά από έναν ακόμη σοβαρό τραυματισμό που τον άφησε εκτός δράσης για δύο μήνες, επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ και αυτή τη στιγμή έχει βρει την τρομακτική φόρμα του απίθανου 2008!
Αφού παρακολούθησε από την τηλεόραση του σπιτιού του τον περσινό τελικό, ο Ράφαελ Ναδάλ επέστρεψε στο Λονδίνο και δείχνει πανέτοιμος και αποφασισμένος να επαναλάβει τον θρίαμβο του 2008 όταν νίκησε τον μόνιμο πρωταθλητή Ρότζερ Φέντερερ, στον συγκλονιστικότερο τελικό στην ιστορία των Grand Slams.
Το παιδί θαύμα από τη Μαγιόρκα, μόλις στα 24 του χρόνια και με τα προβλήματα τραυματισμού να μην έχουν εξαφανισθεί εντελώς, σε κάθε του εμφάνιση τους τελευταίους μήνες κόντρα στους άλλους big guys της ATP, δείχνει ότι η διαφορά που τους χωρίζει τόσο τενιστικά όσο και νοητικά, είναι… τεράστια!
Ο Βίκινγκ, Ρόμπιν Σόντερλινγκ το ένιωσε αυτό δύο φορές και το απόγευμα της Παρασκευής ήταν η σειρά του Άντι Μάρει να ξανά ζήσει τη τρομακτική πίεση που ασκεί ο Ναδάλ μόνο και μόνο που στέκεται στο απέναντι court…
Πριν δύο εβδομάδες, με το που έγινε γνωστή η κλήρωση του 3ου Grand Slam της σεζόν, ελάχιστοι έδιναν πιθανότητες τίτλου στον Ράφαελ Ναδάλ (μεταξύ των οποίων και εγώ), έστω κι αν αυτός προερχόταν από μια επική σεζόν στο χώμα όπου σάρωσε οποιονδήποτε αντίπαλο βρέθηκε στο δρόμο του, πανηγυρίζοντας ένα πρωτάκουστο Clay Slam.
Ο Ναδάλ, όμως, απέδειξε ότι είναι φτιαγμένος από το ίδιο σκαρί με το οποίο “δημιουργήθηκε” και ο κορυφαίος τενίστας όλων των εποχών, Ρότζερ Φέντερερ ο οποίος ήταν “τελειωμένος” το 2008 αλλά επέστρεψε πιο δυνατός από ποτέ καταρρίπτοντας (σχεδόν) κάθε μεγάλο ρεκόρ…
“Τα γόνατά του είναι σακατεμένα”, “μοιάζουν με 33χρονου ποδοσφαιριστή”, “η καριέρα του έχει τελειώσει”…. κι άλλα τέτοια ωραία σχόλια απασχολούσαν καθημερινά τον Τύπο, μετά την πρώτη του ήττα στο Roland Garros το 2009 απ’τον Ρόμπιν Σόντερλινγκ…
Μέχρι το φετινό Monte Carlo Masters, ο Ράφαελ Ναδάλ είχε ζήσει τους χειρότερους 11 μήνες της ζωής του και αγωνιστικά και προσωπικά (διαζύγιο των γονιών του). Δεν το έβαλε όμως κάτω… Μπορεί τα γόνατά του να έχουν αποκτήσει χρόνιο πρόβλημα απόρροια της τρομακτικής έντασης με την οποία αγωνίζεται, είτε λέγεται αγώνας επίδειξης είτε τελικός Grand Slam, ωστόσο η καρδιά και η θέλησή του είναι τόσο δυνατή που ξεπερνούν κάθε τέτοιο εμπόδιο.
Σε προηγούμενο άρθρο είχα γράψει ότι ο Ναδάλ με είχε περιπλανήσει… με είχε “κοροϊδέψει”. Κάποτε νόμιζα ότι ήταν μια μηχανή, μια πολεμική μηχανή! Αρκετούς μήνες αργότερα, αναθεώρησα γράφοντας ότι “He’s just a human”, δανειζόμενος την ατάκα από τον agent Smith στο Matrix.
Πλέον σιγουρεύτηκα… He is the chosen one.. Είναι ο εκλεκτός!
Είναι τόσο εκλεκτός όσο είναι και ο Ρότζερ Φέντερερ. Μπορεί να μην κατακτήσει 16 Grand Slams, μπορεί να μην αποκτήσει τους εκατομμύρια περισσότερους θαυμαστές του “αντίζηλού” του, μπορεί να μην αναγνωριστεί ως ο Βασιλιάς των courts, ωστόσο θα μείνει στην ιστορία ως ο τενίστας που αμφισβήτησε όσο κανείς άλλος τον Φέντερερ!
Μαρίνος Ταχτσίδης
