Ο Στέφανος Τσιτσιπάς, συγκαταλέγεται ήδη στους κορυφαίους Έλληνες αθλητές όλων των εποχών και το ελληνικό τένις θα του είναι ευγνώμον για πάντα…
Γράφει ο Δημήτρης Χαλιάπας
Μετά από τόσο μεγάλους αγώνες, όπως αυτός του Στέφανου Τσιτσιπά με τον Ράφα Ναδάλ στον τελικό της Βαρκελώνης, αντιλαμβάνεται κανείς την σπουδαιότητα όλων όσων έχει καταφέρει ένας πιτσιρικάς, ετών 22, με καταγωγή από το Προάστιο της Καρδίτσας.
Έχει καταφέρει και έχει κάνει κάθε… καρυδιάς καρύδι, να ασχολείται με το τένις. Δεν είναι υποτιμητικό, σε καμία των περιπτώσεων. Μπορεί η νοοτροπία του μέσου Έλληνα φιλάθλου, να απέχει παρασάγγας από την εν γένει φιλοσοφία του αθλήματος, όμως αυτό δεν έχει να κάνει με την επίδραση του Τσιτσιπά στην ελληνική κοινωνία και τον ελληνικό αθλητισμό.
Ποιος να φανταζόταν, ότι από τις εποχές που υπήρχαν μια-δυο ιστοσελίδες που ασχολιόντουσαν με το τένις και πάσχιζαν για να κρατήσουν ζωντανό το άθλημα στη χώρα, θα ερχόταν η στιγμή που όλα τα Μ.Μ.Ε., ακόμη και τα κεντρικά δελτία ειδήσεων, θα παίζουν… τένις στις 20:10. Γιατί ; Γιατί… πουλάει!
Αδιανόητο. Ειδικά για όλους αυτούς που έβλεπαν τένις και στην Π.Τ. εποχή. Που έπαιζαν στα λιγοστά courts της χώρας και ονειρευόντουσαν στο πίσω μέρος του μυαλού τους, ότι κάποια στιγμή, το πιο ωραίο -ατομικό- άθλημα που έχει ανακαλυφθεί ποτέ, θα βρει μια θέση, που τόσο δίκαια αξίζει, στην καρδιά κάθε υγιώς σκεπτόμενου φιλάθλου.
Κι όμως. Αυτή η ώρα έχει έρθει. Γιατί ο Στέφανος Τσιτσιπάς ΔΕΝ είναι το μέλλον του ελληνικού αθλητισμού και του παγκοσμίου τένις. Είναι το παρών τους. Συγκαταλέγεται επάξια στους καλύτερους τενίστες του κόσμου και αυτό δεν περιμέναμε τον τελικό της Βαρκελώνης για να το διαπιστώσουμε.
Σε συνδυασμό με τις σπουδαίες επιτυχίες της Μαρίας Σάκκαρη, που δεν γίνεται να μείνει εκτός αυτής της συζήτησης και έχει το δικό της, πολύ μεγάλο μερίδιο στην ανάπτυξη του αθλήματος στη χώρα μας, το τένις τείνει να γίνει μια υπέροχη συνήθεια. Για όλους.
Τι πιο όμορφο από αυτό ;
Στην εποχή του Ρότζερ Φέντερερ, του Ράφαελ Ναδάλ, του Νόβακ Τζόκοβιτς, της Σερίνα Γουίλιαμς, στην ελίτ να βρίσκονται δυο παιδιά, που έκαναν το χόμπι τους επάγγελμα, έχοντας μεγαλώσει σε μια χώρα που ο μέσος υπήκοός της, άκουγε τη λέξη forehand και νόμιζε πως είναι κάποιου είδους φάρμακο. Ή μάρκα γαντιών. Ή θέρετρο στην Ελβετία.
Τα του Καίσαρος τω Καίσαρι: Το ελληνικό τένις θα είναι για πάντα ευγνώμον στον Στέφανο Τσιτσιπά και στη Μαρία Σάκκαρη.
Ας ελπίσουμε ότι αυτή η ευνοϊκή συγκυρία, δεν θα πεταχτεί στα σκουπίδια από τους Διοικούντες της Ομοσπονδίας. Ας ελπίσουμε, ότι το τένις δεν θα μολυνθεί από κάφρους, όπως μολύνθηκε το ελληνικό ποδόσφαιρο και το ελληνικό μπάσκετ.
Τώρα, είναι η σειρά μας να προστατέψουμε αυτό που αγαπάμε. Το μπαλάκι είναι στα χέρια μας. Ας το εκμεταλλευτούμε. Οι βάσεις έχουν μπει και ο χρόνος έχει ξεκινήσει να μετρά.
