Ο Νόβακ Τζόκοβιτς βρέθηκε αυτές τις ημέρες στο Μαυροβούνιο, όπου και μίλησε στο Vijesti, για τον τραυματισμό του, για την Ντόχα στην οποία θα αγωνιστεί την επόμενη εβδομάδα με στόχο τον 100ο τίτλο στην καριέρα του, για έναν πιθανό τίτλο σε Grand Slam, εξήρε για μία ακόμη φορά τον Κάρλος Αλκαράθ, ενώ αναφέρθηκε και στους Ρότζερ Φέντερερ, Ράφα Ναδάλ και τον προπονητή του πλέον, Άντι Μάρεϊ.
“Ο τραυματισμός έχει αποκατασταθεί σχεδόν στο 100%. Δεν υπάρχει άλλη ρήξη στον μυ και το ιατρικό τιμ μου έδωσε το “οκ” για να προπονηθώ και να προετοιμαστώ. Το τουρνουά στην Ντόχα είναι προγραμματισμένο την επόμενη εβδομάδα, οπότε τηρώ το πρόγραμμα”, είπε ο Τζόκοβιτς στο Vijesti.
“Δόξα τω Θεώ, κατάφερα να συνέλθω γρήγορα. Είχα περισσότερους τραυματισμούς τον τελευταίο καιρό από ό,τι είχα τα πρώτα 15 χρόνια της καριέρας μου. Μάλλον είναι και θέμα ηλικίας, αλλά το σώμα μου εξακολουθεί να με ακούει, η φλόγα και η επιθυμία για νέα επιτεύγματα εξακολουθούν να καίνε μέσα μου.”
Για τον 100ο τίτλο, ο Σέρβος είπε: “Ελπίζω ότι ο 100ος τίτλος μπορεί να έρθει στην Ντόχα. Τον κυνηγάω εδώ και πολύ καιρό, από τον περασμένο Οκτώβριο και πιστεύω ότι θα έρθει. Ξέρω ότι θα έρθει, θα δούμε πότε και πού. Όσο για το Grand Slam, είναι μια μεγαλύτερη πρόκληση, μια πιο δύσκολη προσπάθεια, αλλά πιστεύω ότι μπορώ να το κάνω. Αν δεν το πίστευα ότι θα μπορούσα να ανταγωνιστώ σε αυτό το επίπεδο με τους καλύτερους τενίστες του κόσμου, δεν θα αγωνιζόμουν άλλο. Νομίζω ότι απέδειξα με τη νίκη μου κόντρα στον Αλκαράθ στο Australian Open ότι μπορώ ακόμα να αγωνιστώ για τους μεγαλύτερους τίτλους.”
Για την αντιπαλότητα του Σίνερ με τον Αλκαράθ: “Σίγουρα έχει ξεκινήσει μια νέα αντιπαλότητα. Ο Ναδάλ, ο Φέντερερ κι εγώ, καθώς και ο Μάρεϊ, κυριαρχήσαμε στο ανδρικό τένις τα τελευταία 15-20 χρόνια και έχουμε ανεβάσει τα στάνταρ και τα κριτήρια αρκετά ψηλά, όχι μόνο από πλευράς αποτελεσμάτων αλλά και με όλες τις άλλες πτυχές και προσδοκίες που πρέπει να έχει ένας πρωταθλητής και Νο1 στον κόσμο, για το πώς πρέπει να το εκπροσωπεί και για το πώς πρέπει να παίζει το ρόλο του ηγέτη στο άθλημα.”
“Όταν μιλάμε για χάρισμα, ο Αλκαράθ ξεχωρίζει. Οχι μόνο με τα παιχνίδια, τα εξαιρετικά επιτεύγματα και τα αποτελέσματα σε τόσο νεαρή ηλικία, αλλά και ως κάποιος πολύ χαρισματικός, παίκτης και ευγενικός άνθρωπος με όλους. Ακόμα κι όταν χάνει, χάνει με ένα χαμόγελο, πράγμα που είναι πραγματικά εντυπωσιακό για έναν τόσο νέο που δεν έχει μεγάλη εμπειρία, αλλά φέρεται σαν να είναι στο Tour για πάνω από 10 χρόνια.”
“Νομίζω ότι η αιτία όλων αυτών είναι η σωστή ανατροφή του, το περιβάλλον του, ο προπονητής του Χουάν Κάρλος Φερέρο, πρώην Νο1 και πρωταθλητής Grand Slam, που του μετέδωσε από νεαρή ηλικία αυτό που σημαίνει να είσαι αθλητής, όχι μόνο όσον αφορά τις επιδόσεις του πρωταθλήματος, την επίτευξη αποτελεσμάτων και την επιμονή, αλλά και στο ποιες είναι οι αθλητικές αξίες και αρχές που πρέπει να ακολουθούν και να υποστηρίζονται από τη νέα γενιά και που θα ήθελαν μια μέρα να πετύχουν τους στόχους τους.”
Όσον αφορά για το λόγο που παραμένει στο τένις από τη στιγμή που τα έχει κατακτήσει όλα: “Η απάντηση είναι απλή. Κυρίως λόγω της αγάπης μου για το τένις και για τον αθλητισμό. Δεύτερον, ότι το τένις είναι το μέρος όπου εξελίσσομαι περισσότερο ως άνθρωπος.”
“Όσο περίεργο κι αν ακούγεται, μέσα στο γήπεδο, κατά τη διάρκεια ενός αγώνα περνούν από το μυαλό μου ένα εκατομμύριο συναισθήματα. Μερικά είναι τα πιο όμορφα, μερικά από τα χειρότερα. Επίσης περνούν αμφιβολίες, κριτική, ευχαρίστηση, θυμός κλπ.”
“Σε κάθε περίπτωση, είμαι περήφανος που μπορώ να τα περάσω όλα αυτά με ανθρώπινο και αθλητικό τρόπο, ανεξάρτητα από το αν νικήσω ή χάσω. Νομίζω ότι αυτές είναι οι αξίες που σου δίνει ο αθλητισμός και γι’ αυτό οι άνθρωποι ταυτίζονται με τους αθλητές. Ειδικά στα ατομικά αθλήματα, όπου πρέπει να νικήσεις πρώτα τον εαυτό σου και μετά αυτόν που βρίσκεται απέναντί σου. Αυτό είναι που με οδηγεί, αυτό που πραγματικά μου δίνει δύναμη, η προνομιακή θέση που έχω. Θα ήθελα όλοι να παίζουν τένις, αλλά θα ήμουν χαρούμενος αν έκαναν οποιοδήποτε άθλημα, με ή χωρίς μπάλα, γιατί η δραστηριότητα είναι το κλειδί, για την υγεία και όλα τα άλλα.”
Photo credit: Boris Pejović
