Με αγωνία όλος ο τενιστικός πλανήτης, ανέμενε τον μεγάλο τελικό στο δεύτερο Masters 1000 της χρονιάς. Όταν αντίπαλοι είναι το Νο 1 του κόσμου Ραφαέλ Ναδάλ, με το Νο 2 Νόβακ Τζόκοβιτς και έχοντας ως προηγούμενο, κάποιες ομηρικές  μάχες που έχουν δώσει μεταξύ τους αυτοί οι δύο παίκτες, σίγουρα περιμένεις πολλά…

Αλλά μάλλον κάποιος είχε σκοπό να διαψεύσει αυτούς που περίμεναν μια γιγαντομαχία. Ποιος? Μα φυσικά ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που έδωσε μια εκπληκτική παράσταση κατακτώντας τον τίτλο και επιτυγχάνοντας για δεύτερη φορά στην καριέρα του, ένα θριαμβευτικό double σε Indian Wells και Μαϊάμι.

Η μεγαλειώδης εμφάνιση του Νόλε στον τελικό, αποτρέπει πολλές τεχνικές αναλύσεις, αφού υπερτερούσε του Ισπανού σε όλους τους τομείς. Ο Σέρβος ήταν καταιγιστικός σε όλο τον αγώνα και χωρίς να κάνει extreme ενέργειες, επέβαλλε πλήρως το παιχνίδι του, συνδυάζοντας τις απεριόριστες αθλητικές και τενιστικές του ικανότητες, με το μυαλό και τη στρατηγική που έχει ένας μεγάλος σκακιστής.

Κάθε του κίνηση ήταν μελετημένη. Δεν χτύπαγε απλά τις μπάλες. Είχε καταστρωμένο σχέδιο ανάπτυξης του παιχνιδιού, τηρώντας το κατά γράμμα από την αρχή ως το τέλος. Τα χτυπήματά του έμοιαζαν να πνίγουν τον Ναδάλ, που προσπαθούσε, συνήθως από θέση άμυνας, να παραμείνει απεγνωσμένα στα rally.

Ένας Ναδάλ, που ενώ ερχόταν από καλές εμφανίσεις και έδειχνε έτοιμος για τον πρώτο του τίτλο στο συγκεκριμένο τουρνουά, στον τελικό έκανε το χειρότερο φετινό του παιχνίδι.

Θεωρείται τυχαίο, ότι η χειρότερη εμφάνιση του Ναδάλ μέχρι τώρα, συνέπεσε με το πρώτο φετινό ραντεβού του με τον Τζόκοβιτς? Νομίζω καθόλου τυχαίο…

Η δημόσια παραδοχή του Ισπανού, ότι «δεν είμαι χαζός να μου αρέσει η ύπαρξη του Νόβακ στο tour»…., είναι απλά το επιστέγασμα αυτού που πολλοί έχουν καταλάβει. Ο Σέρβος, δείχνει να έχει επιβληθεί πια σε μεγάλο βαθμό, στον πνευματικό τομέα του Ισπανού, που όλοι γνωρίζουμε το μέγιστο ρόλο που παίζει αυτό στο τένις.

Είναι στιγμές, που θαρρείς ότι ο Νόλε μπαίνει στο μυαλό του Ράφα και το εξουσιάζει. Αυτή, η γεμάτη σπίθα ματιά του Ναδάλ που δηλώνει κυριαρχία, δείχνει να απουσιάζει όταν απέναντί του βρίσκεται ο Τζόκοβιτς.

Δεν περιμέναμε φυσικά, την καταπληκτική εμφάνιση του Σέρβου υπεραθλητή στον τελικό του Μαϊάμι, για να μάθουμε την τεράστια αξία του. Αν κάποιος έψαχνε σε κάποιο λεξικό την έννοια ολοκληρωμένος τενίστας, το όνομα του Τζόκοβιτς θα ήταν στις κορυφές της λίστας.

Αν ο Φέντερερ θεωρείται ο τέλειος παίκτης, ο Τζόκοβιτς είναι ο ολοκληρωμένος παίκτης.

Η κίνησή του στο court είναι ανεξάντλητη και αδιάκοπη, διαθέτοντας ένα ελαστικό σώμα, που του δίνει τη δυνατότητα για αμέτρητα full stretch χτυπήματα. Αποτελεί μία από τις σπάνιες περιπτώσεις παικτών, που εμπιστεύονται ισάξια το forehand και το backhand. Δεν έχει κανένα απολύτως πρόβλημα, ακόμα και στις πιο κρίσιμες στιγμές ενός αγώνα, εκεί που καίει η ρακέτα και οι περισσότεροι αντί για backhand, εκτελούν με inside out forehand, πράγμα που κάνει συχνότατα ο Ναδάλ, ο Τζόκοβιτς θα επιτεθεί με το backhand με ζηλευτή
αποτελεσματικότητα. Νομίζω ότι διαθέτει το καλύτερο two handed backhand στον κόσμο.

Η ψυχή και η θέληση για τη νίκη που βγάζει στο court, είναι παροιμιώδης. Από το, επικό για εκείνον, 2011 και μετά, πρόσθεσε στη φαρέτρα του το τελευταίο ίσως κομμάτι που του έλειπε και ήταν η πνευματική διαύγεια και η ωριμότητα στο παιχνίδι του. Τώρα δείχνει πλημμυρισμένος και από τα δύο αυτά βασικά συστατικά και τα αποτελέσματα νομίζω είναι ορατά….

Τα 18 Masters που έχει ως τώρα στη συλλογή του, είναι αντιπροσωπευτικά της τεράστιας αξίας του. Αυτά που σίγουρα δεν καθρεπτίζουν το μοναδικό ταλέντο του, είναι τα….μόλις 6 Grand Slam που έχει κατακτήσει.

Ένας αριθμός που για άλλους είναι άπιαστο όνειρο, για τον Τζόκοβιτς θεωρώ ότι είναι πολύ λίγα. Σαφώς είχε την….ατυχία, να συμπέσει χρονικά με τα δύο ιερά τέρατα του παγκόσμιου τένις, Φέντερερ και Ναδάλ, που του έχουν στερήσει τόσους Major τίτλους. Αλλά όπως παραδέχθηκε ιπποτικά και ο ίδιος: «Λόγω του Ράφα και του Ρότζερ, είμαι αυτό που είμαι σήμερα. Με έκαναν να καταλάβω, τι πρέπει να κάνω στο court.» Και το, μαγικό για τον Νόλε, 2011 έγινε ομότιμο μέλος των δύο και οι τρεις τους δημιούργησαν την «Αγία Τριάδα» του σύγχρονου τένις, που έχει σαρώσει σχεδόν τα πάντα τα τελευταία χρόνια.

Ο Νόβακ Τζόκοβιτς, που αποτελεί έναν από τους πιο ολοκληρωμένους τενίστες όλων των εποχών και εν κατακλείδι έναν από τους μεγαλύτερους παίκτες διαχρονικά, είναι κάτι παραπάνω από σίγουρο, ότι δε θα μείνει στους 6 τίτλους Grand Slam που έχει ως τώρα.

Έχει μπροστά του πολλά, καλά χρόνια τένις και είναι το μοντέλο του αθλητή, που συνεχώς βελτιώνεται ωριμάζοντας. Δείχνει διψασμένος και για άλλες επιτυχίες, που πρέπει να θεωρούμε δεδομένο ότι θα έρθουν!

Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr

Video highlights
Previous article2ο Padel Open
Next article20€ το εισιτήριο για Ηλιούπολη