Με τις ιστορικές εκλογές τις ΕΦΟΑ της περασμένης Κυριακής, ένας μεγάλος κύκλος ολοκληρώθηκε. Ένας κύκλος 30 ετών. Πολλά τα χρόνια, πολλές οι ευκαιρίες που χάθηκαν, πολλές οι συγκυρίες που πέρασαν ανεκμετάλλευτες για το ελληνικό τένις. Παίκτες που περίμεναν μια (αναμενόμενη) βοήθεια που δεν ήρθε ποτέ, “ξενέρωσαν”, σιχάθηκαν, αποχώρησαν…
Ήταν όμως όλα τόσο χάλια στο ελληνικό τένις; Εκτιμώ πως όχι. Αν ήταν όντως τόσο άσχημα δεν θα κρατούσε για 30 χρόνια. Δεν θα μπορούσε. Όσο οξύμωρο κι αν…διαβάζεται, ο Σπύρος Ζαννιάς έχει προσφέρει στο ελληνικό τένις. Κάπου στην πορεία το…έχασε; Ναι, σίγουρα. Πίστεψε ότι το ελληνικό τένις είναι ο Σπύρος Ζαννιάς; Αναμφίβολα. Όχι όμως ότι είναι ανίκανος ως παράγοντας. Άλλο το ένα, άλλο το άλλο.
Γιατί συνετρίβη την Κυριακή; Γιατί απλά δεν ακούει πλέον παρά μόνο τη φωνή του. Έφτασε σε σημείο να διοικεί την ΕΦΟΑ πίσω από κλειστές πόρτες, να φροντίζει τους εκάστοτε “δικούς” του, να κλείνει-με απόλυτη μαεστρία-τα αυτιά του στις φωνές που πλήθαιναν για ανάπτυξη, οργάνωση, αξιοκρατία. Επειδή είναι…κακός άνθρωπος; Εννοείται πως όχι. Ανασφαλής ήταν και είναι. Από τη στιγμή που που του μπήκε η ιδέα ότι είναι ο “πατριάρχης” του ελληνικού τένις, η ανασφάλεια μεγάλωνε.
Δεν δέχθηκε ποτέ άνθρωπο με καλύτερες ιδέες από εκείνον. Έδιωξε από δίπλα του ικανούς ανθρώπους που θα μπορούσαν με τις γνώσεις τους, αλλά και με τη δική του ικανότητα ως παράγοντα να πάνε το τένις πολλά βήματα μπροστά. Αντίθετα, επέλεξε ανθρώπους που θα τους είχε υπό τον πλήρη έλεγχό του. Ανθρώπους χωρίς βούληση, ιδέες, σκέψεις, όραμα.
Το ότι είναι ικανός παράγοντας το έδειξε και σε αυτές τις εκλογές. Ήξερε, γνώριζε ότι δεν είχε καμία τύχη από την αρχή. Πολλές πλάτες είχαν πλέον γυρίσει και το μοναδικό του χαρτί ήταν να τα κάνει όλα “ροντέο”.
Μεταμεσονύχτιες θυμωμένες αναρτήσεις στα social media, επιθέσεις γεμάτες υποτίμηση στην απέναντι πλευρά και προς το τέλος 2-3 “ραβασάκια” σε προσκείμενο προς εκείνον site, μπας και χάσει με αξιοπρέπεια.
Κανένα πρόγραμμα, κανένα όραμα, πουθενά το ελληνικό τένις. Νομίζετε ότι δεν είχε; Φυσικά και είχε και έχει και όχι μόνο για το τένις, αλλά και για το πάντελ και για το σκουός. Απλά είναι καλά κλειδωμένα στο συρτάρι του και δεν θα βγουν ποτέ από εκεί…
Γιατί έχασε ο Σπύρος Ζαννιάς; Γιατί το τένις (και το κάθε άθλημα) δεν χρειάζεται “πατριάρχη”. Χρειάζεται ένωση, συνεργασία, ανάπτυξη, οργάνωση και δεν πειράζει ας πάρει και κανένας άλλος τη δόξα, δεν χάλασε ο κόσμος.
Το ερώτημα που μου έμεινε όμως από τις εκλογές της Κυριακής είναι το εξής απλό: Και τώρα τι; Επειδή “έπεσε” ο Ζαννιάς το ελληνικό τένις σώθηκε; Φυσικά και όχι. Η διοίκηση του Θοδωρή Γκλαβά χρειάζεται να σηκώσει τα μανίκια μέχρι τους…ώμους προκειμένου να τοποθετήσει αρχικά το ελληνικό τένις στις σωστές ράγες. Δεν είναι εύκολο, χρόνος δεν υπάρχει και τα ανοιχτά μέτωπα είναι πολλά.
Όμως, γι’ αυτό κέρδισε ο Θοδωρής Γκλαβάς. Γιατί είναι ένας άνθρωπος που μπορεί να το κάνει. Έτσι τουλάχιστον δείχνει. Έκανε έναν αξιοπρεπέστατο προεκλογικό αγώνα προσπαθώντας να πείσει για το πλάνο του και όχι να αναλωθεί σε αντιπαραθέσεις.
Είναι ένας…σεταρισμένος άνθρωπος, ένας τεχνοκράτης, που έλειπε από τη διοίκηση του τένις, αλλά κι ένας πρώην τενίστας που επίσης ήθελε η διοίκηση του τένις. Ο κατάλληλος συνδυασμός για μια πολύ καλή αρχή.
Ένας άνθρωπος που αυτό που θα σου πει αυτό είναι. Δεν θα χρυσώσει το χάπι σε κανέναν, δεν θα τάξει πράγματα που δεν μπορεί να υλοποιήσει, αλλά αν υποσχεθεί κάτι θα το κάνει γυρίζοντας τον κόσμο ανάποδα.
Ήρεμος, ψύχραιμος και πάντα by the book. Στοιχεία τα οποία στην αρχή μπορεί ορισμένοι να τα χαρακτήριζαν ως μειονέκτημα, ωστόσο κατάφερε να τα κάνει ατού και να κερδίσει άνετα τις εκλογές.
Γιατί κέρδισε ο Θοδωρής Γκλαβάς; Γιατί απλά ακούει. Ακούει σκέψεις, απόψεις, τις επεξεργάζεται, κρατάει τα θετικά στοιχεία και επιστρέφει στο τραπέζι για συζήτηση. Τι πετυχαίνει με αυτό; Κερδίζει την εμπιστοσύνη των συνεργατών του, κάτι που πιστεύω ότι θα κάνει από το νέο του πόστο στην ΕΦΟΑ.
Δεν θα κρύψω ότι με…χάλασε το γεγονός ότι μέσα στους “12” του Δ.Σ δεν είδα πρώην παίκτες, αλλά από την άλλη τους καταλαβαίνω. Έχουν δει τόσα πολλά, έχουν βιώσει τόσα πολλά 30 χρόνια τώρα, που η απογοήτευση νίκησε κατά κράτος την αισιοδοξία. Ίσως αν δουν με τα μάτια τους ότι τα πράγματα μπαίνουν σε έναν δρόμο να βοηθήσουν και να στηρίξουν έμπρακτα την προσπάθεια Γκλαβά.
Την Κυριακή άνοιξε ο νέος κύκλος με το πρώτο “στοίχημα” να είναι η διοργάνωση του Davis Cup. Θα είναι ένα πρώτο δείγμα ίσως όχι για το αν θα κάνει μια άρτια διοργάνωση, αλλά περισσότερο για να δούμε τα αντανακλαστικά της νέας διοίκησης και το πόσο γρήγορα μπορεί να αντιδράσει, καθώς ο χρόνος είναι ελάχιστος.
Και κάτι τελευταίο για ένα πιο…χαλαρωτικό (λόγω των ημερών) κλείσιμο: Διάβασα σε τίτλο ότι “με δημοσιεύματα στο Tennis24 δεν διοικείς”. Ναι, μπορεί να ισχύει αυτό, αλλά όπως φάνηκε με δημοσιεύματα στο sportime δεν εκλέγεσαι καν για να διοικήσεις…
Καλά Χριστούγεννα σε όλους και σε όλες.
Θάνος Σταθόπουλος
