Την εβδομάδα που μας πέρασε ο Στέφανος Τσιτσιπάς συμμετείχε στο 500άρι τουρνουά του Ρότερνταμ φτάνοντας μέχρι τα προημιτελικά, με την πορεία του να σταματάει από τον Ιταλό και Νο92 του κόσμου Μάτια Μπελούτσι.
Μέσα σε αυτές τις ημέρες όπου ο Έλληνας τενίστας αγωνίστηκε στη διοργάνωση, τα “ψηφιακά καφενεία”, όπως συνηθίζω να λέω τα social media, γέμισαν από fans και haters. Για να ξεκαθαρίσω τους όρους: Όταν αναφέρομαι σε fans δεν εννοώ φυσικά αυτούς και αυτές που το μόνο που γνωρίζουν από τένις είναι η μάρκα σαμπουάν που χρησιμοποιεί για τα μαλλιά του ο Τσιτσιπάς και πώς λένε τον σκύλο της Μπαντόσα (δεν ξέρω καν αν έχει σκύλο) κι όταν αναφέρομαι σε haters δεν εννοώ τους τύπους που δίνουν το μισθό τους για να τζογάρουν στα παιχνίδια του Έλληνα τενίστα.
Και αφού το ξεκαθάρισα, συνεχίζω. Στα πρώτα δύο ματς, όπου ο Τσιτσιπάς νίκησε τον Γάλλο και Νο138 του κόσμου, Αρνόλντ Μαγιό και στη συνέχεια έκανε την ανατροπή κόντρα στον Ολλανδό και Νο42 της παγκόσμιας κατάταξης Τάλον Χρίκσπορ, ξεκίνησαν οι υπερβολές και η αποθέωση, ειδικά μετά τη νίκη κόντρα στον Χρίκσπορ.
Τι για ματς έπος διάβασα, τι για παλικαριά, λεβεντιά, ότι επιτέλους βρήκε το δρόμο του, ότι επιστρέφει, ότι ότι ότι ότι. Το συγκεκριμένο παιχνίδι (προσωπική άποψη) ήταν κακό ποιοτικά, με αμέτρητα λάθη εκατέρωθεν και νίκησε αυτός που ήταν πιο έμπειρος και πιο ψύχραιμος. Και φυσικά αυτό πιστώνεται στον Τσιτσιπά. Είχε δραματική εξέλιξη, ναι, αλλά μέχρι εκεί.
Όσοι έχουν δει τον Τσιτσιπά να παίζει τένις, πραγματικά καλό τένις, καταλαβαίνουν τι εννοώ. Όσοι έχουν δει τον Τσιτσιπά να μπαίνει μέσα στο court και να “κερδίζει” χωρίς καν να έχει ξεκινήσει το ματς, παρά μόνο με την αυτοπεποίθηση που τρόμαζε παίκτες ακόμα και εντός Top-10, καταλαβαίνουν τι εννοώ.
Ακόμα και οι νίκες μπορεί να φανερώσουν προβλήματα σε έναν παίκτη. Αλλά ακόμα και οι ήττες μπορεί να φανερώσουν ότι ένας παίκτης βρίσκεται σε πολύ καλό δρόμο. Συγκεκριμένα στο Ρότερνταμ ο Τσιτσιπάς φαινόταν ότι όταν θα βρει απέναντί του έναν παίκτη που θα παίξει σοβαρό τένις, θα έχει πρόβλημα, όπως και έγινε.
Ο Μπελούτσι είχε το πλεονέκτημα ότι ο Τσιτσιπάς δεν τον “διάβασε” σε καμία περίπτωση, παρά το γεγονός ότι ο Ιταλός είχε κερδίσει τον Μεντβέντεφ. Ο Έλληνας τενίστας άφησε τον Ιταλό να κάνει το παιχνίδι του. Όμως, ακόμα και έτσι να έγινε ο καλός Τσιτσιπάς θα έβρισκε τον τρόπο να τον νικήσει. Είναι όμως αυτός λόγος για να ξεκινήσει το…κράξιμο;
Θα κάνω κι εδώ έναν διαχωρισμό: Όταν γράφω “αν είναι αυτός ο λόγος για να ξεκινήσει το…κράξιμο”, δεν εννοώ ότι: “να μην τον κράξουμε επειδή είναι Έλληνας.” Αυτά τα λένε όλοι και όλες που δεν ξέρουν καν ποιος είναι πρωταθλητής Ελλάδας. Τα λένε αυτοί κι αυτές που στα Λιόσια, όταν μπήκε ο πρωταθλητής της χώρας μας (τότε), Γιάννης Ξυλάς μέσα στο γήπεδο στο tie με τη Ρουμανία για το Davis Cup, εξαφανίστηκαν από το κλειστό. Τα λένε αυτοί που με ρωτούσαν αν θα παίξει ο Τσιτσιπάς κόντρα στην Αίγυπτο για να έρθουν στο γήπεδο γιατί διαφορετικά δεν θα ερχόντουσαν. Για τόσο “Έλληνες” μιλάμε.
Μετά τον αποκλεισμό από τον Μπελούτσι, οι fans εξαφανίστηκαν και τη θέση τους στα “ψηφιακά καφενεία” πήραν οι haters. Ισοπεδωτές, απόλυτοι, “ψυχολόγοι”, “προπονητές”, από όλα είχε ο μπαξές. Ακόμα και ότι ο Τσιτσιπάς πρέπει να παρατήσει το τένις διάβασα. Δεν θα απαντήσω με την ανόητη κλισεδιά, ανόητων ανθρώπων: “πήγαινε παίξε εσύ τότε”. Δεν κατάλαβα; Όταν μας αρέσει το φαγητό σε ένα εστιατόριο βγαίνει έξω ο σεφ με τη κουτάλα και του λέει “πήγαινε να μαγειρέψεις εσύ τότε”; Δεν νομίζω.
Όλοι έχουν το δικαίωμα να τους αρέσει ή να μην τους αρέσει κάτι. Όχι, όμως να βρίζουν. Αυτό το δικαίωμα δεν το έχουν. Ούτε να “καθοδηγούν” τον Τσιτσιπά και τον κάθε Τσιτσιπά έχουν το δικαίωμα γιατί απλά δεν ξέρουν. Το ότι ακολουθείς έναν άνθρωπο από το πρώτο μέχρι το άλλο πρωί στα social δεν σε κάνει κολλητό του και ούτε έχεις ιδέα τι άνθρωπος είναι και πώς μπορεί να αντιδράσει, αλλά και να διαχειριστεί τις αλλαγές στη ζωή του.
Κι εκεί ακριβώς ήθελα να καταλήξω. Είχα γράψει πολύ παλιότερα, ότι σε περίπτωση που ο Τσιτσιπάς αλλάξει προπονητή τότε θα υπάρξουν αρκετά προβλήματα. Πρέπει να περάσει χρόνος, για να μπορέσει να βρει τα δικά του πατήματα κι αυτό ακόμα δεν είναι σίγουρο. Πρέπει να βρει χημεία με τον νέο προπονητή ή να μη βρει και να αλλάξει, οπότε θα χρειαστεί ξανά χρόνο και πάλι από την αρχή. Τι σημαίνει αυτό; Αστάθεια (λογικό), αποτελέσματα που δεν έρχονται (επίσης λογικό), πτώση στην κατάταξη (λογικότατο). Είναι μια διαδικασία που ακολουθείται πάντα σε αλλαγές ομάδας, προπονητή κλπ. Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα από τον Σίνερ δεν υπάρχει.
Το 2022 “ξερίζωσε” όλη την ομάδα, παρά το γεγονός ότι έμπαινε-έβγαινε από την 10άδα, το 2023 έπεσε στο Νο17 (Φεβρουάριο για την ακρίβεια) και από εκεί και πέρα άντε πιάστε τον. Θα έχει ο Τσιτσιπάς την ίδια πορεία; Δεν υπογράφω και με το αίμα μου. Αλλά χρειάζεται να περάσει μια διαδικασία, αυτό είναι σίγουρο. Από εκεί και πέρα ας περιμένουμε να δούμε τι θα συμβεί.
Δεν χρειάζονται φανφάρες, δεν χρειάζονται ισοπεδωτικά σχόλια, υπερβολές, κατάρες. Μόνο κακό κάνουν σε έναν αθλητή αυτά. Ποτέ καλό. Τι χρειάζεται; Ψυχραιμία και υπομονή. Ας τον αφήσουμε να κάνει τη δουλειά του (μια δουλειά είναι στην ουσία κι αυτή όπως όλων), να κάνει τις αλλαγές του, που κάτι μου λέει θα υπάρξουν κι άλλες και μετά ας δούμε πώς θα εξελιχθεί.
Είναι αστείο να αποθεώνεται για ένα καλό set απέναντι στον Νο138 του κόσμου. Μέχρι και προσβολή ειναι θα έλεγα, αλλά και τραγικό να τον κράζουν για μία ήττα από τον Νο92 του κόσμου, ο οποίος λίγες μέρες νωρίτερα είχε κερδίσει και τον Μεντβέντεφ.
Θα κλείσω με κάτι που είπε κάποιος κάποτε:
Αν φοράς ωραία ρούχα, οι άνθρωποι νομίζουν ότι επιδεικνύεσαι
Αν φοράς απλά ρούχα, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι φτωχός.
Αν πεις τη γνώμη σου, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι αγενής.
Αν μένεις σιωπηλός, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι δειλός.
Αν είσαι επιτυχημένος, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι αλαζόνας.
Αν είσαι άνεργος, οι άνθρωποι νομίζουν ότι είσαι τεμπέλης.
Ό,τι και να κάνεις στη ζωή σου, οι άνθρωποι πάντα θα έχουν κάτι να πουν…
Θάνος Σταθόπουλος
