Εποχές 2008 και 2013, τότε που στο στόχαστρο όλων βρισκόταν ο Ρότζερ Φέντερερ, μου θυμίζει η περίοδος αμφισβήτησης του Ράφαελ Ναδάλ. Λογικός ο προβληματισμός απ’τους θαυμαστές του, αναμενόμενη και η χαρά των μισητών του.

Οι πιο ουδέτεροι προσπαθούν να κατανοήσουν. Όμως μην ανησυχείτε, ο Ράφα ξέρει…

Χωρίς φυσικά να γνωρίζω κάτι εκ των έσω, μπορώ να κάνω μια απλή υπόθεση σχετικά με την προβληματική, ομολογουμένως, αγωνιστική και πνευματική κατάσταση του πάλαι ποτέ κτήνους των γηπέδων.

Το ότι κάτι δεν πάει καλά, είναι πασιφανές. Δεν είναι μόνο οι 4 ήττες στο χώμα που έχει κάνει φέτος (πρώτη φορά συνέβη αυτό από το 2005) αλλά η πρωτοφανής, για την καριέρα του, αστάθεια που παρουσιάζει πλέον και στην αγαπημένη του επιφάνεια.

Τόσο στο τενιστικό κομμάτι, όσο και στο πνευματικό, ο Ναδάλ βρίσκεται στα χειρότερά του το τελευταίο εξάμηνο, έχοντας φυσικά και το ελαφρυντικό με τα περσινά προβλήματα.

Έλλειψη αυτοπεποίθησης (πρωτοφανείς δηλώσεις), αδυναμία διαχείρισης on-play κρίσιμων καταστάσεων (που είναι τα σωσμένα break points), πνευματική καθίζηση (στον τελικό της Μαδρίτης, δεν μπόρεσε να κάνει το παραμικρό για να αλλάξει την κατάσταση).

Στο αγωνιστικό κομμάτι, τα πράγματα είναι ίσως χειρότερα…

Έλλειψη βάθους στα χτυπήματα, πολλά λάθη αρκετά εκ των οποίων προέρχονται από κακή τοποθέτηση (ταχύτητα;), κακό backhand: ρηχό και αναξιόπιστο, πολύ αδύναμο 2ο σερβίς που δίνει ειδικά στους καλούς returners (όπως Μάρει-Τζόκοβιτς) την δυνατότητα να πάρουν τον έλεγχο.

Το forehand παραμένει η μοναδική πηγη αισιοδοξίας στο παιχνίδι του Ναδάλ, όμως είναι απελπιστικά μόνο του και χάνεται στη μετριότητα των υπολοίπων χτυπημάτων.

Είναι τόσο κακή, όσο ακούγεται, η κατάσταση του Ναδάλ; Ίσως…

Έχει τελειώσει η κυριαρχία του στο χώμα; Ενδεχομένως…

Μπορεί να αλλάξει η κατάσταση; Μάλλον…

Μπορεί να κατακτήσει το Γαλλικό Όπεν; ΝΑΙ!

Ακόμα κι αυτός ο ασταθής Ναδάλ που κόντρα στον Μπέρντιχ πετάει φωτιές και λίγες ώρες αργότερα χάνει με κατεβασμένα χέρια απ’τον Άντι Μάρει, στο Παρίσι είναι εξαιρετικά δύσκολο να νικηθεί.

Είναι τεράστια η διαφορά  όταν πρέπει να κατακτήσει τρία σετ αντί για δύο απέναντι στον Ράφα. Ακόμα και σε αυτόν τον Ράφα…

Η εικόνα του Ναδάλ αμέσως μετά τη βαριά ήττα απ’τον Μάρει μέσα στην έδρα του, μπροστά στους συμπατριώτες και φίλους του, εμένα μου δείχνει ότι ο Ναδάλ κάτι ξέρει περισσότερο από εμάς και σίγουρα μας το κρύβει…

Αυτό το χαμόγελο, αυτή η ηρεμία, το ούτε ίχνος στεναχώριας, προβληματισμού, απορίας, δείχνει ξεκάθαρα ότι ο Ναδάλ ξέρει πολύ καλά τι συμβαίνει.

Σε αυτή την περίπτωση, δύο πράγματα μπορούν να ισχύουν…. Ο Ναδάλ ξέρει ότι στο Παρίσι θα είναι αυτός που πρέπει και κάνει υπομονή ή απλά ξέρει ότι οι δυνατότητές του αυτή τη στιγμή έχουν χαμηλό ταβάνι και δεν μπορεί να κάνει τίποτα γι’αυτό τη δεδομένη εποχή, ελπίζοντας και προσπαθώντας απλά για το καλύτερο…

Προχωρόντας λίγο και τη σκέψη ενός φίλου μου που αποδίδει όλη την κατάσταση στην τρομερή ψυχολογική πίεση που ασκείται στον Ναδάλ το τελευταίο διάστημα, ίσως θα ήταν καλό για τον Ναδάλ να χάσει το Γαλλικό Όπεν. Ας το πάρει και ο Νόλε…

Ενδεχομένως μετά από αυτό να έρθει η εξάγνιση, η απομάκρυνση αυτού του ψυχικού βάρους.

Μην ξεχνάμε ότι ο Ναδάλ αγωνίζεται στο ανδρικό tour από τα 15-16. Σχεδόν 13 χρόνια καριέρας, τα 10 εκ των οποίων σε τρομακτικά υψηλό επίπεδο.

Ίσως ήρθε και η ώρα για ριζικές αλλαγές, όπως για παράδειγμα η αλλαγή προπόνηση. Οι άλλοι τρεις (Φέντερερ, Τζόκοβιτς, Μάρει), έχουν βελτιωθεί πολύ σε διάφορους τομείς, με τις συνεργασίες που έχουν κάνει τα τελευταία χρόνια. Ο Ναδάλ παραμένει στάσιμος και ίσως ο Τόνι θα πρέπει να παίξει άλλον ρόλο, όσο η καριέρα του Ράφα μπαίνει στα τελευταία…400 μέτρα!

Μαρίνος Ταχτσίδης – tachtsidis@tennis24.gr

Video highlights
Previous articleΔιεθνές Βετεράνων Ρέθυμνο
Next articleΣτην αντεπίθεση οι μικροί