Η επόμενη χρονιά είναι εξαιρετικά σημαντική για τον Ράφαελ Ναδάλ και αυτό γιατί θα έχει, ίσως την τελευταία του ευκαιρία να αποδείξει ότι δεν είναι τελειωμένος και πως μπορεί να παραμείνει στο δρόμο για τον τίτλο του κορυφαίου όλων των εποχών…
Θα μου πείτε τώρα, τι κάθεσαι και ασχολείσαι με τον Ράφα και δεν μιλάς για τον Τζόκοβιτς που έκανε μια από τις κορυφαίες σεζόν στην ιστορία του αθλήματος ή ακόμα και για τον Φέντερερ που στα 34 του χρόνια έχει “βάλει κάτω” πολλούς νεαρότερους και δυνατότερους αντιπάλους και ήταν ο μοναδικός σοβαρός αντίλογος στον… φετινό μονόλογο του Νόλε.
Και θα έχετε και δίκιο…
Όμως, προτιμώ να μιλήσω για την επόμενη χρονιά, για το άμεσο μέλλον του αθλήματος που πιστεύω ότι ο Ναδάλ μπορεί να παίξει ρόλο ρυθμιστή και όχι κομπάρσου όπως ήταν στο μεγαλύτερο μέρος της φετινής χρονιάς.
Άλλωστε, το τέλος της σεζόν ήταν αναμενόμενο και απολύτως προβλέψιμο καθώς ο Τζόκοβιτς επιβεβαίωσε τη μεγάλη διαφορά που τον χωρίζει από τους υπόλοιπους κορυφαίους συναδέλφους του.
Ο Ναδάλ, λοιπόν, πιστεύω ότι είναι ο τενίστας που έχει τις περισσότερες ικανότητες/δυνατότητες ώστε να προκαλέσει τον Νόβακ Τζόκοβιτς στα Grand Slam τουρνουά του 2016.
Ο Φέντερερ δεν πιστεύω ότι μπορεί να τον κερδίσει σε best of five (ίσως στο Wimbledon), ο Μάρει μπορεί να τον πιέσει αλλά δύσκολα να τον κερδίσει (ίσως στη Μελβούρνη) και ο Βαβρίνκα ως πότε θα κάνει τα ματς της ζωής του κόντρα στο Σέρβο;
Φυσικά, δεν μιλάω για τον φετινό Ναδάλ.. Ούτε καν γι’αυτόν του τελευταίου διμήνου που ήταν σαφώς βελτιωμένος σε σχέση με το πρώτο εξάμηνο αλλά και πάλι πολύ μακριά από τον πραγματικό Ναδάλ.
Η αλήθεια είναι πως ούτε ο πραγματικός Ναδάλ, αυτός του 2010 ή του 2013, μπορεί να κερδίσει αυτόν τον Τζόκοβιτς…
Είναι το στυλ παιχνιδιού του Ράφα που ταιριάζει γάντι στον Νόλε.
Πρέπει οι μπάλες του Ισπανού να είναι οριακές και εξαιρετικά βαριές για να προβλματίσουν και να πλήξουν τον Σέρβο. Πόση ώρα μπορεί να παίζει έτσι στο όριο ο Ναδάλ;
Ο Τζόκοβιτς έχει βελτιώσει τρομακτικά, πολλές πτυχές του παιχνιδιού του. Για το forehand έχουμε μιλήσει εκτενώς. Πιστεύω ότι είναι το χτύπημα που έχει βελτιώσει περισσότερο στο παιχνίδι του και αυτό που κάνει τη διαφορά, σωστές επιλογές (καθαρό μυαλό, αυτοπεποίθηση) και μεγαλη ποικιλία (flat, spin, άπιαστες γωνίες) που το κάνει ιδιαίτερα αποτελεσματικό σε όλους τους τύπους των επιφανειών (χόρτο, χώμα, σκληρό).
Το σερβίς του είναι εκπληκτικό, με εντυπωσιακή τοποθέτηση και ικανό να του χαρίζει πολλούς εύκολους πόντους (πολύ σημαντικό στο σημερινό τένις).
Ακόμα και το παιχνίδι του στο φιλέ έχει βελτιωθεί και το κακό (για τους αντιπάλους του) είναι πως δέχεται περαιτέρω βελτίωση..
Από την άλλη, ο Ναδάλ δεν έχει σερβίς και δεν έχει backhand ενώ ακόμα και το μεγάλο του όπλο, το forehand, έχει χάσει την αίγλη (δύναμη, ένταση, ακρίβεια) του παρελθόντος ενώ και η κίνησή του στο court είναι πιο “βαριά” από ποτέ. Στο τέλος της χρονιάς βελτίωσε λίγο το footwork.
Το μόνο που φαίνεται να έχει μείνει, είναι το πάθος και η τεράστια θέληση που έχει για επιστροφή στην κορυφή…
Αυτά τα δύο με κάνουν αισιόδοξο ότι θα δουλέψει σκληρά και θα κάνει ότι περνά από το χέρι του για να παρουσιαστεί πολύ δυνατός τη νέα σεζόν..
Αν αυτό είναι αρκετό για να προκαλέσει τον Τζόκοβιτς, θα φανεί στο court…
Το σίγουρο είναι ότι χρειάζεται κάτι άλλο, μια νέα προσέγγιση και άμεση βελτίωση σε στοιχεία του παιχνιδιού του, όπως ακριβώς έκανε και ο Τζόκοβιτς τα τελευταία χρόνια προκειμένου να είναι σε θέση να φέρει στα ίσια (και θα ξεπεράσει) τα head to head κόντρα σε Φέντερερ και Ναδάλ.
Δεν ξέρω αν ο θείος Τόνι μπορεί να τον βοηθήσει σε αυτό ή μια νέα φωνή στο προπονητικό team θα ήταν ικανή να αλλάξει τα δεδομένα. Πάντως, ο Ράφα δεν φαίνεται διατεθειμένος να δοκιμάσει κάτι καινούργιο…
Ας ελπίσουμε ότι θα έχουμε μια πιο ανταγωνιστική χρονιά, όχι τόσο προβλέψιμη και να είναι σταθμός για τα νέα κανόνια όπως ο Κύργιος και ο Τσόριτς στους οποίους πιστεύω πάρα πολύ…
Μαρίνος Ταχτσίδης – tachtsidis@tennis24.gr
