Ολοκληρώθηκε λοιπόν και το τρίτο Grand Slam της χρονιάς, το Wimbledon Championships, που θα μπορούσαμε να το χαρακτηρίσουμε ως το πιο αλλοπρόσαλλο και απρόβλεπτο των τελευταίων ετών. Οι εκπλήξεις διαδέχονταν η μία την άλλη, αφού κορυφαία ονόματα και στους άνδρες και στις γυναίκες είδαν νωρίς νωρίς το δρόμο της εξόδου.
Στο ταμπλό των γυναικών, ελάχιστοι ήταν αυτοί που θα πόνταραν στην Μαριόν Μπαρτολί στην αρχή του τουρνουά για τελική νικήτρια και όμως η Γαλλίδα θριάμβευσε.
Στους άνδρες τώρα μετά από τόσες δεκαετίες προσμονής, οι Βρετανοί βρήκαν επιτέλους τη δικαίωση και ένα δικό τους παιδί σήκωσε στον ουρανό του Λονδίνου το πολυπόθητο τρόπαιο του Wimbledon Championships. O Άντι Μάρεϊ έκανε περήφανο έναν λαό, που περίμενε καρτερικά εδώ και 77 χρόνια αυτήν την επιτυχία.
Αλλά ας τα πάρουμε τα πράγματα από την αρχή.
Την πρώτη εβδομάδα του τουρνουά και από τους πρώτους γύρους, οι αποκλεισμοί και οι αποχωρήσεις λόγω τραυματισμού μεγάλων ονομάτων, έπεφταν σαν βόμβες στο All England Club. Πολλοί τενίστες διαμαρτύρονταν για την ολισθηρότητα του χόρτου, που είχε ως συνέπεια τον τραυματισμό και την αποχώρησή τους από τη συνέχεια της διοργάνωσης, με ποιο τρανταχτό παράδειγμα ένα από τα φαβορί στις γυναίκες, την Βικτόρια Αζαρένκα, που δεν αγωνίστηκε καθόλου στο 2ο γύρο, λόγω του τραυματισμού της στον πρώτο της αγώνα. Άλλες ηχηρές αποχωρήσεις λόγω προβλήματος ήταν του Τσονγκά, του Ίσνερ και πολλών άλλων.
Οι μεγάλες όμως σεισμικές δονήσεις, προήλθαν από τον σχεδόν ταυτόχρονο αποκλεισμό των δύο κορυφαίων τενιστών της εποχής μας, του Ραφαέλ Ναδάλ και του Ρότζερ Φέντερερ.
Ο Ναδάλ ήρθε στο Λονδίνο, έχοντας στις αποσκευές του το τρόπαιο του Roland Garros και ένα, συνολικά, μαγικό πρώτο εξάμηνο στη χρονιά, με επτά τίτλους σε εννέα τελικούς, σε ισάριθμα τουρνουά που είχε λάβει μέρος. Για δεύτερη συνεχή χρονιά όμως, στο χορτάρι του Λονδρέζικου Major ήταν απογοητευτικός. Πέρυσι αποκλείστηκε στο δεύτερο γύρο του τουρνουά από τον Ροσόλ και φέτος στον πρώτο γύρο από τον Νταρσίς, παίκτες που μετά βίας έχουν θέση στην πρώτη 100αδα της παγκόσμιας κατάταξης!
Θα πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί και όπως δικαίως λέγονται και γράφονται θριαμβολογίες στα επιτεύγματα του Ισπανού, θα πρέπει να παραδεχθούμε, ότι διαχρονικά ο Ναδάλ στο χώμα, δεν έχει καμία σχέση με τον Ναδάλ στις υπόλοιπες επιφάνειες. Δεν πρέπει να έχει υπάρχει άλλος παίκτης στην ιστορία του τένις, που να είναι τόσο ισοπεδωτικός σε μια συγκεκριμένη επιφάνεια, εν προκειμένω στο χώμα, αλλά μόλις πατήσει γρασίδι ή hard court, να μεταλλάσσεται τόσο πολύ.
Να θυμηθούμε εδώ ότι από τους 57 τίτλους καριέρας του Ναδάλ οι 42 είναι στο χώμα! Στη φετινή επίσης, μεγάλη χρονιά που διανύει ως τώρα, από τα 10 τουρνουά που έχει λάβει μέρος, τα 8 είναι σε χώμα, 1 σε γρασίδι και 1 σε hard court, το Indian Wells, που το κατέκτησε και αυτήν την κατάκτηση τη θεωρώ μετά το Roland Garros, τη μεγαλύτερη φετινή στιγμή του.
Αυτή η στρατηγική του Ισπανού δείχνει ολοφάνερα, ότι στοχεύει επίμονα τα χωμάτινα τουρνουά που έχει πάντα τις μεγαλύτερες πιθανότητες επιτυχίας.
Στο δεύτερο γύρο του τουρνουά ήρθε και η μεγαλύτερη έκπληξη του φετινού Wimbledon. Μετά από 36 συνεχείς παρουσίες τουλάχιστον μέχρι τα προημιτελικά στα Grand Slam, o απόλυτος κυρίαρχος του Λονδρέζικου Major, ο Ρότζερ Φέντερερ, είπε αντίο στο αγαπημένο του τουρνουά, μόλις στη δεύτερη παρουσία του στη φετινή διοργάνωση. Δράστης ο Ουκρανός Σεργκέι Στακόφσκι, που κάνοντας το παιχνίδι της ζωής του και με ένα απίστευτο serve & volley παιχνίδι, που παρέπεμπε σε …Σάμπρας στα καλύτερά του, κατάφερε να αποκαθηλώσει το μεγάλο Ελβετό από το θρόνο του και να τον στείλει σε πρόωρες διακοπές.
Ο Στακόφσκι, ο οποίος βέβαια όπως γίνεται συνήθως με παίκτες του επιπέδου του, αποκλείστηκε αμέσως στον επόμενο γύρο, γιατί αν έπαιζε πάντα όπως με τον Φέντερερ θα ήταν παίκτης της πρώτης δεκάδας…
Ο αποκλεισμός του Φέντερερ από το δεύτερο γύρο του Wimbledon, συνιστά μία από τις μεγαλύτερες εκπλήξεις στην ιστορία των Grand Slam τουρνουά. Ένας οδυνηρός αποκλεισμός, που οδήγησε τον Ελβετό στο Νο 5 της παγκόσμιας κατάταξης, μια θέση που είχε να βρεθεί από το 2003! Υπάρχει μεγάλη περιέργεια για το πώς θα εμφανιστεί ο Φέντερερ στο δεύτερο μισό της χρονιάς, γιατί είναι πασιφανές ότι το πρώτο εξάμηνο ήταν το χειρότερο που έχει κάνει στην καριέρα του τα τελευταία 10 χρόνια!
Και στο ταμπλώ των γυναικών όμως είχαμε δύο αναπάντεχους αποκλεισμούς, της Μαρία Σαράποβα στο δεύτερο γύρο και πάνω από όλα της Σερίνα Γουίλιαμς στο γύρο των 16 από την εκπληκτική Σαμπίν Λισίτσκι.
Θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία στο ταλέντο της Γερμανίδας, όπου έχει όλα τα φόντα να πρωταγωνιστήσει τα επόμενα χρόνια, άλλωστε είναι μόλις 23 χρονών. Κάποιοι σοβαροί τραυματισμοί την καθυστέρησαν στο να μπει τουλάχιστον στην πρώτη δεκάδα, όπου νομίζω πως ανήκει. Παίζει ένα ιδιαίτερα θελκτικό τένις, είναι πολύ επιθετική και διαθέτει μεγάλη γκάμα χτυπημάτων. Τα δύο καλύτερα ματς του φετινού τουρνουά στο ταμπλό των γυναικών, είχαν πρωταγωνίστρια την ίδια.
Αναφερόμαστε στην αναμέτρηση με την Γουίλιαμς που μετά από καιρό βρήκε αντίπαλο καλύτερη από αυτήν στο court και έδειχνε να μην μπορεί, με συνέπεια να χάσει. Ο άλλος μεγάλος αγώνας που βρήκε και πάλι θριαμβεύτρια την Λισίτσκι, ήταν ο ημιτελικός με την ως συνήθως παθητική Ραντβάσκα, που είναι της σχολής Βοσνιάκι, απλά επιστρέφω τις μπάλες στο αντίπαλο court περιμένοντας τον αντίπαλο να κάνει λάθος…. Η άκρατη επιθετικότητα της Γερμανίδας θριάμβευσε έναντι του…κατενάτσιο της Πολωνής.
Στο μεγάλο τελικό όμως το άγχος λύγισε την σούπερ ταλαντούχα Λισίτσκι, που εμφανίστηκε αγνώριστη, σε σημείο που δάκρυζε κατά τη διάρκειά του, γεγονός που έδειχνε τη ψυχολογική της κατάσταση. Απέναντί της υπήρχε μια πιο έμπειρη και ώριμη Μαριόν Μπαρτολί, που εμφανίστηκε αποφασισμένη να μην αφήσει τη μεγαλύτερη ευκαιρία της καριέρας της να πάει χαμένη. Η Γαλλίδα με το κάπως ανορθόδοξο στυλ, εκτελώντας και το forehand και το backhand με τα δύο χέρια, στυλ βέβαια που εφάρμοζε και η μεγάλη Μόνικα Σέλες και το σωματότυπο που ξεφεύγει από αυτό της κλασικής τενίστριας, έπαιξε φουλ επιθετικό τένις και πανάξια κατέκτησε το βαρύτιμο τρόπαιο.
Όσον αφορά τώρα το ανδρικό ταμπλό, μετά τους σοκαριστικούς αποκλεισμούς των Φέντερερ και Ναδάλ, η λογική οδηγούσε σε ένα τελικό μεταξύ Τζόκοβιτς και Μάρεϊ, όπως και έγινε.
Ο Βρετανός συνάντησε μεγάλες δυσκολίες στον προημιτελικό με τον αναγεννημένο Βερντάσκο και βρέθηκε κοντά στο φάσμα του αποκλεισμού όντας 2 σετ κάτω, αλλά με μια ολική ανατροπή γλύτωσε το σοκ και με μια σχετικά εύκολη επικράτηση επί του Γιάνοβιτς στον ημιτελικό, έφτασε για δεύτερη συνεχή χρονιά στον τελικό όπου τον περίμενε ο Νόβακ Τζόκοβιτς.
Ο Σέρβος, νικητής του τουρνουά το 2011, έχοντας ένα βατό δρόμο χωρίς σοβαρά εμπόδια, έφτασε χωρίς δυσκολίες μέχρι τον ημιτελικό, όπου θα συναντούσε τον Χουάν Μαρτίν Ντελ Πότρο. Αυτός ο ημιτελικός που είδαμε και που ήταν με διαφορά το καλύτερο ματς του φετινού Wimbledon, ανέδειξε για άλλη μια φορά την ομορφιά αυτού του υπέροχου σπορ.
Ένας συγκλονιστικός αγώνας, από δύο τεράστιους τενίστες, σπουδαίους μαχητές, που δεν παραδίνονταν με κανένα τρόπο, διεκδικώντας μέχρι το τέλος το λάφυρο του εισιτηρίου του τελικού. Η ποιότητα του τένις που παίχτηκε έφτασε σε πολύ ψηλά επίπεδα και το σασπένς κρατούσε την αδρεναλίνη στο κόκκινο. Ο Τζόκοβιτς έπαιζε ως το Νο 1 του κόσμου και ο Ντελ Πότρο ως το …επόμενο Νο 1 του κόσμου!
Έχουμε αναφερθεί και παλαιότερα, ότι η πραγματική θέση του Αργεντινού είναι το λιγότερο η πεντάδα της παγκόσμιας κατάταξης. Είναι ένας καταπληκτικός παίκτης, ατσάλινος πνευματικά, με θανατηφόρα ground strokes και ένα forehand drive που μοιάζει με φονικό όπλο. Δεν θα αργήσει να κατακτήσει και πάλι κάποιο Grand Slam, είναι απλά ζήτημα χρόνου, αρκεί να διατηρηθεί υγιής.
Μετά λοιπόν από το πεντάωρο σχεδόν έπος, ο Νόβακ Τζόκοβιτς κατάφερε να κάμψει την αντίσταση του σπουδαίου Αργεντινού και ερχόταν να αντιμετωπίσει τη μεγάλη ελπίδα των Βρετανών τον Άντι Μάρεϊ στο μεγάλο τελικό του Wimbledon.
Από την αρχή του τελικού ο Μάρεϊ έβγαζε μια φρεσκάδα και μια ενέργεια, συστατικά που έλειπαν από τον Τζόκοβιτς, που φαινόταν εξουθενωμένος από την τιτανομαχία με τον Ντελ Πότρο.
Η κούραση θόλωνε το μυαλό του και έκανε ενέργειες που δε μας έχει συνηθίσει και είχε έναν διαρκή εκνευρισμό. Ο Σέρβος μόνιμα έδειχνε να είναι ένα βήμα πίσω από το Σκωτσέζο, που η αποφασιστικότητα στις κινήσεις του ήταν καταλυτική για την έκβαση του τελικού. Ο Μάρεϊ, που βρίσκεται πια στο απόγειο της καριέρας του, βγάζει μια ωριμότητα στο παιχνίδι του και δεν αποπροσανατολίζεται από το στόχο του, ελαττώματα που είχε παλαιότερα και του είχαν στερήσει αρκετές επιτυχίες.
Παρά το ότι ήξερε, ότι ένα ολόκληρο έθνος περίμενε από αυτόν την πολυπόθητη κούπα, δεν αγχώθηκε και με συγκροτημένο και ολοκληρωμένο παιχνίδι, έφτασε στον απόλυτο θρίαμβο, κερδίζοντας με straight sets νίκη το Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης. Χωρίς καμία αμφιβολία, ήταν καθαρά ο καλύτερος του τελικού και δικαιότατα ο Άντι Μάρεϊ στέφθηκε νέος βασιλιάς στο Λονδίνο, κατακτώντας έτσι το 2ο Grand Slam της καριέρας του.
Κάπως έτσι τελείωσε λοιπόν το Wimbledon Championships 2013, όπου μας πρόσφερε και πάλι σπουδαίους αγώνες, αξέχαστες στιγμές και μεγάλες εκπλήξεις που κάνουν το άθλημα ακόμα πιο συναρπαστικό!
Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr
