Είναι αλήθεια ότι το Roland Garros δεν μας ενθουσίασε ιδιαίτερα. Ίσως ήταν το πιο αδιάφορο, εύκολο και ανιαρό Grand Slam των τελευταίων χρόνων με τον Ράφαελ Ναδάλ να πραγματοποιεί, κυριολεκτικά, περίπατο και να φτάνει στην κατάκτηση του 4ου συνεχόμενου τροπαίου με τον πλέον εντυπωσιακό και θριαμβευτικό τρόπο, νικώντας άνετα 6-1, 6-3, 6-0 τον Ρότζερ Φέντερερ στον τελικό της διοργάνωσης.
Ιδιαίτερα ενθαρρυντικά είναι όμως τα μηνύματα όσον αφορά το Wimbledon που κάνει πρεμιέρα την ερχόμενη Δευτέρα 23 του μηνός. Φέντερερ, Ναδάλ και Τζόκοβιτς φαίνεται να έχουν μοιρασμένες πιθανότητες για την κατάκτηση του ιστορικότερου τουρνουά τένις στον πλανήτη έχοντας δώσει τα διαπιστευτήριά τους στα τουρνουά προετοιμασίας ενόψει του Αγγλικού Όπεν.
Ξεκινώντας από τον κάτοχο του τίτλου ή για την ακρίβεια, των πέντε τελευταίων διοργανώσεων στο Λονδίνο, ο Ρότζερ Φέντερερ φαίνεται να έχει ξεχάσει ήδη τη βαριά ήττα από τον Ναδάλ στο Παρίσι και με εξαιρετικές εμφανίσεις στο χόρτο του Halle, έφτασε για 5η φορά τα τελευταία έξι χρόνια στην κατάκτηση του τίτλου στο Gerry Weber. Μπορεί ο Ελβετός να μην αντιμετώπισε δύσκολους αντιπάλους στο δρόμο προς το τρόπαιο ωστόσο έδειξε το πόσο άνετα μπορεί να κινηθεί στο χόρτο παίζοντας άριστα το serve&volley, βελτιώνοντας πολύ το ποσοστό 1ου σερβίς, σε σχέση με το χώμα και περιορίζοντας στο ελάχιστο τα πολλά αβίαστα λάθη που έκανε στη χωμάτινη σεζόν. Είναι ένα από τα μεγάλα φαβορί αλλά σίγουρα όχι το μοναδικό, όπως χαρακτηριζόταν δικαίως τα προηγούμενα χρόνια.
Αν κάποιος εντυπωσίασε, όμως, με την παρουσία του και τη μετάβαση από το χώμα στο γρασίδι, αυτός είναι αναμφίβολα ο Ράφαελ Ναδάλ. Ο Ισπανός μετά τους 4 τίτλους στη χωμάτινη σεζόν (Βαρκελώνη, Μόντε Κάρλο, Αμβούργο και French Open) έκανε την πιο εντυπωσιακή προσγείωση στο γρασίδι των τελευταίων 30 χρόνων, κατακτώντας «καπάκι» μετά το Γαλλικό Όπεν, το σημαντικότερο warm-up τουρνουά του Wimbledon στο Queen’s Club του Λονδίνου. Αν και η προσγείωση στο ξεκίνημα του Artois ήταν ανώμαλη (βλ. Νισικόρι, Κάρλοβιτς) ο Ναδάλ δεν άργησε να βρει τα πατήματά του και με εξαιρετικές εμφανίσεις να αποκλείσει αρχικά τον Ρόντικ στα ημιτελικά και στη συνέχεια, σε έναν επικό τελικό, να επικρατήσει 7-6(6), 7-5 του Νόβακ Τζόκοβιτς.
Όσον αφορά τον Σέρβο κάτοχο του Australian Open και ημιφιναλίστ στο Roland Garros, η βελτίωση που έχει παρουσιάσει σε όλες τις επιφάνειες είναι αξιοζήλευτη. Ίσως ο πιο ολοκληρωμένος παίκτης του tour μπορεί να παίξει εξίσου καλά τόσο σε σκληρή επιφάνεια όσο στο χώμα και στο γρασίδι. Το έδειξε περίτρανα καθόλη τη διάρκεια της σεζόν με το τελευταίο του δείγμα στο Queen’s να δημιουργεί μεγάλες προσδοκίες για μια εντυπωσιακή πορεία στο Wimbledon. Μπορεί να ηττήθηκε από τον Ναδάλ στον τελικό ωστόσο με την όλη παρουσία του στη διοργάνωση έδειξε ότι μπορεί να αποτελέσει, για ακόμη μια φορά, την ευχάριστη έκπληξη ενός Grand Slam.
