Tην Τετάρτη, ανάμεσα στους αγώνες που διεξήχθησαν στα καταπράσινα (ακόμη τουλάχιστον) court στο Wimbledon, τα όσα διαδραματίστηκαν φανερώνουν κάποια χαρακτηριστικά στοιχειά του Αγγλικού Όπεν. Όπως για παράδειγμα, ότι όποιος θέλει να κατακτήσει την εν λόγο κούπα θα πρέπει να κερδίσει τον Ρότζερ Φέντερερ στους άντρες και τις αδελφές Γουίλιαμς στις γυναίκες, οι όποιοι σε κάθε (αρχοντική) τους εμφάνιση αποδεικνύουν ότι αποτελούν τα μεγάλα φαβορί και για τη φετινή κούπα.
Όμως συνέβη και κάτι εντελώς απρόοπτο το όποιο μαρτυρά τις προδιαγραφές, τη διψά για νίκη αλλά και την τενιστική παιδεία των συμμετεχόντων στο τουρνουά του Λονδίνου. Η αναμέτρηση που αναμενόταν με ιδιαίτερο ενδιαφέρον ήταν αυτή ανάμεσα στο Τόμι Χάας και τον Μικαέλ Λιοντρά. Ο κάθε τενίστας κρατούσε το σέρβις του και φτάνουμε στο 3-2 υπέρ του Χάας όταν γίνεται η φάση που σημάδεψε τον αγώνα και το τουρνουά γενικότερα. Ο Γερμανός τρέχει τον αντίπαλο του στην αριστερή γωνία και στη συνεχεία κάνει ένα drops hot, το όποιο για να το προλάβει ο Γάλλος κάνει ένα πολύ γρήγορο σπριντ. Προλαβαίνει ο Λιοντρά την μπάλα, αυτή όμως καταλήγει άουτ. Εξαιτίας όμως της μεγάλης του ταχύτητας, δεν καταφέρνει να σταματήσει έγκαιρα και πέφτει με σφοδρότητα πάνω στην κάμερα και στο ball girl που καθόταν διπλά σε αυτή.
Ο Λιοντρά τραυματίζεται αλλά αρχικά δείχνει αβλαβής. Σηκώνεται από τα πόδια του κοριτσιού τα οποία είχε καταπατήσει με την πτώση του, ζητά συγγνώμη, ελέγχει να δει αν έπαθε κάτι το 14χρονο ball girl. Και τελικά την αγκαλιάζει δεχόμενος ένα ανεπανάληπτο standing ovation από το κοινό του Γουίμπλεντον. Τελικά, ο Γάλλος μετά από 2 games, στα οποία δεν μπορούσε να κινηθεί και να σερβίρει καλά, αναγκάζεται να αποσυρθεί προς θλίψη του κοινού που δεν είχε προλάβει να παρακολουθήσει παρά μονό μισή ώρα παιχνιδιού. Ωστόσο ο Χάας μετά την αποχώρηση του Λιοντρά δεν δέχεται να εγκαταλείψει τόσο πρόωρα το κορτ 1 και αποφασίζει να ψυχαγωγήσει για μερικά ακόμη λεπτά το ενθουσιώδες κοινό. Πώς; Δανείζοντας μια ρακέτα του σε ένα ball boy, παίζει μαζί του για 2 λεπτά τένις! Τελικά, μετά τα 2 λεπτά αποφασίζει να δώσει και τη δική του θέση και ρακέτα σε ένα ακόμη ball boy και αναλαμβάνει ο ίδιος το πόστο του ball boy!
Το Wimbledon δεν αποτελεί ένα τυχαίο τουρνουά γκραν σλαμ. Είναι το πιο ιστορικό, το πιο πειθαρχημένο αλλά και το τουρνουά, που η συμμέτοχη και μονό αποκτά ιδιαίτερη άξια πόσο μάλλον η κατάκτηση της κορυφής του. Μετά το τέλος του περσινού ανεπανάληπτου τελικού ο Ραφαέλ Ναδάλ, μετά από 4 συνεχείς κατακτήσεις του Roland Garros, είχε δηλώσει πως εκπληρώθηκε ένα όνειρο ζωής του. "Κατέκτησα την κούπα στο αγαπημένο μου τουρνουά", είχε δηλώσει.
Στον συγκεκριμένο αγώνα, ο Λιοντρά γνώριζε ότι μάλλον κυνηγούσε μια μπαλιά, που ακόμη και αν την προλάβαινε, θα ήταν πολύ δύσκολο να κερδίσει τον πόντο. Επιπλέον, κατά τη διάρκεια του τρεξίματος του προς το φιλέ, είχε σίγουρα προβλέψει πως ήταν πολύ πιθανό να τραυματιστεί καθώς η διαγραφόμενη πορεία του θα κατέληγε στην κάμερα διπλά από την καρεκλά του διαιτητή. Κι όμως, πήρε το ρίσκο, έτρεξε, πρόλαβε την μπάλα αλλά δεν κέρδισε τον πόντο. Τελικά τραυματίστηκε και αποχώρησε. Ωστόσο, η διψά του Γάλλου φανερώνει ότι στο βασιλικό τουρνουά κάνεις δε δέχεται να χάσει αμαχητί. Χωρίς τουλάχιστον να δώσει τον καλύτερο του εαυτό και νε κερδίσει στο τέλος το χειροκρότημα του κοινού για την προσπάθεια του. Πολλές φόρες, το κορτ του Γουίμπλεντον μοιάζει με ρωμαίικη αρένα και οι τενίστες με μονομάχοι οι όποιοι δεν έχουν ως βασικό σκοπό να μην ηττηθούν αλλά να ψυχαγωγήσουν το απαιτητικό κοινό!
Από την άλλη η πειθαρχία που παρατηρείται εδώ και χρόνια στους αγώνες του Γουίμπλεντον σε αφήνει πολλές φόρες άναυδο. Από την ενδυμασία των παιχτών μέχρι την παρουσία των παιδιών που μαζεύουν τις μπάλες, τα επονομαζόμενα ball boys και ball girls. Ειδικά για το τελευταίο αποκλειστικά υπεύθυνη θεωρείται η Αν Ράντα. Η συγκεκριμένη γυναίκα έχει αναλάβει εδώ και 20 χρόνια την εκπαίδευση των ball boys και ball girls. Τα συγκεκριμένα παιδιά, τα οποία προέρχονται από διάφορα ορφανοτροφεία της Βρετάνιας, της έχουν αποδώσει, και ίσως όχι άδικα, τον τίτλο "λοχίας".
Η προετοιμασία τους άλλωστε ξεκινά από πολύ νωρίς και μετά το Πάσχα οι προπονήσεις γίνονται εντατικές. Πέρανε από διάφορα τεστ, γνώσεων και φυσικής κατάστασης, ούτος ώστε στα τέλη Ιουν να είναι απολύτως έτοιμα για να εκπληρώσουν το παιδικό τους όνειρο, που δεν είναι άλλο από τη συμμέτοχη τους στο Αγγλικό major. Κι όμως παρά την πίεση που τους ασκείται τόσους μήνες, όταν τα παρατηρείς κατά τη διάρκεια ενός αγώνα διακρίνεις υπομονή και πειθαρχία στον παιδικό τους βλέμμα. Όταν ο Λιοντρά έπεσε επάνω στο μικρό κορίτσι, η αντίδραση της προκάλεσε τον έντονο θαυμασμό των Βρετανών.
Δε διαμαρτυρήθηκε, δεν έδειξε στο Γάλλο τενίστα ότι πονούσε ενώ κάποιος έβλεπε ότι τα πόδια της υπέφεραν και επιπλέον κρατούσε τη ρακέτα του τενίστα όση ώρα ο ίδιος προσπαθούσε να σηκωθεί! Γι’αυτό το λόγο θα πρέπει να γίνει ιδιαίτερη μνεία και στο Γερμανό Τόμι Χάας, ο όποιος σεβόμενος τη δουλειά αυτών των παιδιών, άφησε στην άκρη της καρεκλάς του για λίγο τον επαγγελματικό του χαρακτήρα και έπαιξε με 2 από αυτά ενώ παράλληλα τα υπόλοιπα ball boys συνέχισαν να μαζεύουν τα μπαλάκια που κατέληγαν στο φιλέ, ακόμη και σε αυτή τη φιλική αναμέτρηση!
Από όσα προαναφέρθηκαν εξάγεται ένα συμπέρασμα: ότι το σημαντικότερο στο Γουίμπλεντον δεν είναι τόσο η κατάκτηση του τροπαίου, όσο ο σεβασμός που γεννιέται και κατακτιέται κατά τη διάρκεια του αγγλικού major και η προσπάθεια ανάδειξης του από τους συμβαλλόμενους, από ένα απλό τουρνουά major σε Μουντιάλ του τένις!
Η πτώση του Λοντρά
O Tόμι Χάας παίζει τένις με ballboy
Επιμέλεια: Γιάννης Κόκκινος
