Μετά από απουσία 1.5 μήνα και αρκετή "χασούρα" στην παγκόσμια κατάταξη (Νο42), ο Μάρκος Παγδατής επιστρέφει στην ενεργό δράση παίρνοντας μέρος σε τουρνουά της σειράς Challenger στη Γαλλία. Ο 23χρονος Κύπριος έδωσε συνέντευξη στην Κυπριακή εφημερίδα "Πολίτης" και μίλησε για την επιστροφή του στα court αλλά και πολλά άλλα ενδιαφέροντα πράγματα.
Ο Παγδατής συμμετέχει αυτή τη βδομάδα στο l’Open d’Orléans από το Νο2 του ταμπλό μαζί με άλλους σπουδαίους τενίστες όπως ο Μίκαελ Λοντρά (Νο1) και τον φίλο του Ζουλιάν Μπενετό.
Ο Μάρκος μίλησε στο www.politis-sports.com και στην Άντρη Χρήστου συνέντευξη του οποίου ακολουθεί:
"Χάθηκες"! Πού είσαι, τι κάνεις, η αποθεραπεία σου;
Αρκετά καλά. Εδώ και πέντε μέρες, παίζω τένις περίπου δυόμισι ώρες την ημέρα. Το χέρι μου πάει καλά. Τις πρώτες μέρες ένιωσα κάποιους πόνους αλλά σιγά – σιγά άρχισαν να υποχωρούν κι αυτοί. Αυτές τις μέρες βρίσκομαι στο Νορμαντί, είναι ένα μέρος δύο ώρες έξω από το Παρίσι. Ήλθα εδώ για να αλλάξω λίγο περιβάλλον. Τις προηγούμενες μέρες ήμουν στην ακαδημία, βαρέθηκα λίγο και προτίμησα να συνεχίσω εδώ την αποθεραπεία μου.
Όταν δεν αντιμετωπίζεις κανένα πρόβλημα τραυματισμού, συνήθως πόσες ώρες παίζεις τένις την ημέρα;
Περισσότερο. Περίπου τεσσερισήμισι ώρες…
Το πρόβλημα που αντιμετωπίζεις με το χέρι σου, μπορεί να επανέλθει στο μέλλον;
Ο γιατρός μου μου είπε όχι. Δεν νομίζω, γιατί ο γιατρός μου ποτέ δεν έπεσε έξω όσον αφορά τους τραυματισμούς μου.
Τραυματίστηκες στην πιο κρίσιμη περίοδο της χρονιάς, λόγω Ολυμπιακών. Νιώθεις ότι θα βγεις πιο δυνατός από αυτή την περιπέτεια;
Δεν ξέρω… Η αλήθεια είναι ότι μετά το Γουίμπλεντον ένιωθα καλά, ήμουν έτοιμος για να παίξω στους Ολυμπιακούς. Ήταν ο μεγαλύτερός μου στόχος. Γι’ αυτό και δούλεψα σκληρά, για να είμαι έτοιμος. Ήταν δύσκολο να δεχτώ ότι δεν θα συμμετάσχω στους Ολυμπιακούς, τους οποίους περίμενα για τέσσερα χρόνια. Με το γιατρό μου κάναμε τα πάντα για να προλάβω να πάω στο Πεκίνο, αλλά ο χρόνος που είχαμε μπροστά μας ήταν ελάχιστος και υπήρχε ο κίνδυνος να πάθω μεγαλύτερη ζημιά. Εντάξει, η απογοήτευση ήταν μεγάλη, αλλά δεν μπορούσε να γίνει τίποτα.
Μετά από αυτό, τι έκανες;
Πήρα άδεια για μία βδομάδα, ήλθα στην Κύπρο και μετά επέστρεψα και άρχισα δουλειά. Εντάξει, νιώθω πολύ καλά από πλευράς φυσικής κατάστασης όμως… τενιστικά είμαι πίσω. Νομίζω θα μου πάρει χρόνο να παίξω το τένις που ξέρω…
Ο τελευταίος στόχος μιας πολύ δύσκολης χρονιάς ποιος είναι;
Ο μεγάλος μου στόχος είναι να προετοιμαστώ όσο καλύτερα γίνεται για να αρχίσω δυναμικά το 2009. Αυτή η χρονιά για μένα τελείωσε. Θα προσπαθήσω στο χρόνο που απομένει να κερδίσω όσο πιο πολλά παιχνίδια γίνεται.
Πάντως, θα έχεις ακόμη μια ευκαιρία να πας στους Ολυμπιακούς…
(χαμογελά) Ναι, όμως δεν μπορείς να ξέρεις τι θα γίνει σε τέσσερα χρόνια…
Σε "ενοχλεί" όταν βλέπεις το όνομά σου στην 46η θέση της παγκόσμιας κατάταξης της ΑΤΡ;
Ναι, λίγο. Δηλαδή πολύ (γέλια). Ξέρω ότι αυτή η θέση δεν με αντιπροσωπεύει. Φέτος ήταν μια πάρα πολύ άσχημη χρονιά, όχι μόνο επαγγελματικά, αλλά και στη ζωή. Όμως, έτσι είναι. Υπάρχουν και θα υπάρχουν και αυτές οι χρονιές. Δεν μπορεί να πηγαίνουν πάντα όλα καλά. Θα ξανάρθω πίσω!
Νιώθεις ότι έχεις τη δύναμη να το κάνεις;
Ναι, έχω τη δύναμη. Δεν νιώθω ότι κουράστηκα να παίζω τένις. Απλώς, τη χρονιά που πέρασε ό,τι έκανα πήγαινε στραβά. Δεν μου έβγαινε τίποτα. Άρχισα με προβλήματα και τα όσα έγιναν στην Αυστραλία, μετά ήλθα πίσω, σταμάτησα με τον Γιάννο (σ.σ. Χατζηγεωργίου), πάω Μαϊάμι, έρχομαι Ντέιβις Καπ, τραυματίζομαι, αρχίζω Ρολάν Γκαρός, πάω καλά. Μετά, στο Γουίμπλεντον, έχω τρία ματς, χάνω. Μετά, στο Τορόντο, ξανατραυματίζομαι και χάνω Ολυμπιακούς και US Open. Έλεος!! Περνώ μια φάση στην καριέρα μου που είμαι… down. Γι’ αυτό δεν μπορώ να σου απαντήσω αν θα έλθω γρήγορα πίσω. Τη δύναμη την έχω, αλλά χρειάζομαι χρόνο. Φέτος δεν έπαιξα τένις! Είναι σαν να πρέπει να αρχίζω και πάλι από το μηδέν.
Σε "χαλάει" αυτό;
Όχι, δεν με "χαλά" που έπεσα θέσεις και πρέπει να αρχίσω ξανά. Αυτό δεν το φοβάμαι. Δεν είναι στόχος τον οποίο δεν μπορώ να ξαναφτάσω. Πάνω σε αυτό έχω πολλή αυτοπεποίθηση. Αυτό που με ενόχλησε, που με πόνεσε, είναι που έχασα τους Ολυμπιακούς λόγω ενός τραυματισμού.
Ποιοι ήταν δίπλα σου όλο αυτό το διάστημα;
Οι γονείς μου ήταν, όπως πάντα. Πολύ δίπλα μου ήταν και ο γυμναστής μου, ο Σεμπάστιαν Ντουράλντ. Δεν μπορώ να πω ότι υπήρξαν άλλοι που ήταν δίπλα μου και το καταλαβαίνω. Ο κάθε ένας μας έχει τα προβλήματά του. Δεν μπορεί να ασχολείται μαζί μου.
Πολύς κόσμος απογοητεύτηκε, όπως και εσύ, από την εξέλιξη της χρονιάς φέτος. Πολύ περισσότερος κόσμος όμως καταλαβαίνει και ενδιαφέρεται, ρωτά για σένα. Θέλεις να πεις κάτι σε αυτούς;
Τους ευχαριστώ πάρα πολύ που ενδιαφέρονται και ανησυχούν για μένα. Ξέρω ότι υπάρχει πολύς κόσμος που θέλει να μάθει πώς είμαι, αν είμαι καλά. Ειλικρινά τους ευχαριστώ. Ξέρεις, ένας αθλητής είναι πολύ σημαντικό να ξέρει ότι δίπλα του υπάρχουν άτομα που σκέφτονται θετικά γι’ αυτόν.
Ως πιο έμπειρος, θα ήθελες να πεις κάτι στους αθλητές μας;
Ναι, θα ήθελα. Να μην περιμένουν τίποτα από κανένα. Τίποτα από κανένα. Όταν περιμένουν από τους άλλους, δεν θα πάρουν τίποτα. Μόνο ο εαυτός μας μπορεί να μας προσφέρει πολλά. Όσο δουλέψουμε, τόσο θα αμειφθούμε. Από μόνοι μας. Ειδικά στην Κύπρο. Το λέω αυτό γιατί παρακολουθώ τι γίνεται στο εξωτερικό, στη Γαλλία, στην Ελβετία, στη Γερμανία, πώς χειρίζονται τους αθλητές. Καμία σχέση.
Η συνεργασία σου με τον Λούντγκραν πώς εξελίσσεται;
Εντάξει, δεν παίξαμε και πολύ τένις, αλλά πάμε καλά. Τις τελευταίες δύο βδομάδες είμαστε συνέχεια μαζί, δουλεύουμε, μιλούμε πολύ. Ήταν δύσκολο και γι’ αυτόν αυτό που έγινε. Δεν είχε δουλειά να κάνει. Νιώθω πολύ καλά μαζί του. Δουλεύουμε κυρίως σε θέματα τακτικής. Στο παιχνίδι μου δεν έχω να αλλάξω κάτι. Εντάξει, δουλεύουμε λίγο πάνω στο σέρβις μου. Όμως, δεν κάναμε κάποια μεγάλη αλλαγή στο παιχνίδι μου.
Από όσα ξέρω για σένα, η στήριξη που θέλεις από έναν προπονητή, κυρίως είναι ψυχολογική…
Ναι, είναι αλήθεια. Είναι καλός σε αυτό. Είναι προπονητής έμπειρος, ξέρει να σου δώσει τη σωστή συμβουλή τη σωστή στιγμή, είναι άνθρωπος τον οποίο μπορώ να ακούσω και κυρίως να εμπιστευτώ.
Την άνοδο του Ναδάλ στην κορυφή και την "πτώση" του Φέντερερ στη δεύτερη, πώς τις σχολιάζεις;
Ο Ναδάλ φέτος ήταν πιο φορμαρισμένος από τον Φέντερερ. Δεν πιστεύω ότι ο Φέντερερ είχε πτώση. Απλά είχε ο Ναδάλ άνοδο.
Αυτή η… "κάθοδος" συμβαίνει τελικά και στις… καλύτερες οικογένειες!
Μακάρι να είχα και εγώ και όλοι οι τενίστες την κάθοδο του Φέντερερ. Ο άνθρωπος δεν είναι μηχανή. Έφτασε ημιτελικά του Αυστραλιανού Όπεν, τελικό του Ρολάν Γκαρός, τελικό του Γουίμπλεντον. Μακάρι να κάναμε όλοι τέτοιες χρονιές και ας ήμασταν στη δεύτερη θέση!
