Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έδειξε με εμφατικό τρόπο γιατί είναι το Νο1 της κατάταξης, αυξάνοντας μάλιστα τη διαφορά του από τους διώκτες του. Με ένα απίστευτο ρεσιτάλ, ξεδίπλωσε στο Πριγκηπικό τερέν του Μονακό όλη την τενιστική ιδιοφυία του, αποκαθηλώνοντας από το θρόνο του, τον μέχρι πρότεινος, απόλυτο μονάρχη του τουρνουά Ραφαέλ Ναδάλ.
Ένα από τα βασικότερα χαρακτηριστικά του τένις, είναι η αξιοκρατία και αυτό αποδείχθηκε περίτρανα στο μεγάλο τελικό του Μόντε Κάρλο.
Στο πρώτο κομμάτι του συναρπαστικού τελικού, ο Τζόκοβιτς έκανε σίγουρα το καλύτερο σετ που έχει κάνει ποτέ σε χωμάτινη επιφάνεια και ένα από τα καλύτερα που έχει κάνει γενικά στην καριέρα του!
Από το πρώτο δευτερόλεπτο του τελικού μπήκε σαν αφιονισμένος, στέλνοντας με εκκωφαντικό τρόπο μήνυμα στον αντίπαλό του, ότι είχε έρθει η σειρά του. Παίζοντας τένις από άλλο πλανήτη, δεν άφηνε ούτε ένα περιθώριο στον Ναδάλ.
Οι winners έβγαιναν από παντού, το backhand δούλευε με απόλυτη ακρίβεια, ενώ τα open stance forehands ήταν σαν εκτοξεύονταν από όλμο…Όσον αφορά την άμυνα, με ένα αδιάκοπο τρέξιμο βρισκόταν πάντα πίσω από την μπάλα, υψώνοντας ουσιαστικά ένα αδιαπέραστο τείχος στον Ισπανό, που έβλεπε ότι κάθε προσπάθειά του απέβαινε μάταια.
Έτσι έκλεισε λοιπόν με συνοπτικές διαδικασίες το εναρκτήριο σετ με 6-2, χάνοντας και πέντε setpoints για να το κλείσει με bagel (θα ήταν το πρώτο bagel του Ναδάλ στο χώμα, μετά το Αμβούργο το 2007 απ’τον Φέντερερ)
Στο δεύτερο σετ όλοι ανέμεναν την αναγέννηση του Ναδάλ, που δε θα άφηνε βέβαια τον τελικό να κυλήσει σαν προπόνηση για τον εκπληκτικό Σέρβο. Άρχισε να ισορροπεί το ματς θέτοντας κάποιους προβληματισμούς στον Τζόκοβιτς και ο τελικός άρχισε να γίνεται πολύ ανταγωνιστικός, με τους δύο υπερπαίκτες να οδηγούν για άλλη μια φορά σε μεταξύ τους κόντρα το τένις σε διαστημικό επίπεδο.
(Εδώ παρενθετικά θέλω να σημειώσω, ότι ΑΥΤΟ το τένις μπορούν να παίξουν στον πλανήτη, ΜΟΝΟ αυτοί οι δύο και ο Φέντερερ!!)
Ο Ναδάλ κατάφερε να κάνει δύο φορές break, αλλά ο ασταμάτητος Σέρβος επέστρεψε με break back και τις δύο. Ειδικά στη δεύτερη περίπτωση που ο Ναδάλ σέρβιρε για το σετ και ο Τζόκοβιτς του έσπασε το service με μηδέν, νομίζω δόθηκε η χαριστική βολή στον Ισπανό. Στο tie break που ακολούθησε ο Νόλε έκανε περίπατο, έχοντας απέναντί του έναν απογοητευμένο πια Ράφα, κατακτώντας έτσι με εντυπωσιακό τρόπο, με ένα forehand winner, το πολυπόθητο τρόπαιο.
Πέραν του απίστευτου επιπέδου τένις που παίζει στη μεγαλύτερη διάρκεια ενός αγώνα ο Τζόκοβιτς, το μεγαλύτερο προσόν του εστιάζεται στο mental κομμάτι. Αυτός ο άνθρωπος είναι στιγμές που νιώθεις ότι τίποτα και κανείς δε μπορεί να τον αποτρέψει από το στόχο του. Το κατάλαβε με σκληρό τρόπο ο Ναδάλ, που μόλις έδειχνε ότι αναλαμβάνει τα ηνία του τελικού, με ένα μαγικό τρόπο ο μεγάλος Σέρβος επέστρεφε αμέσως. Και όλα αυτά μη λησμονούμε ότι ο Τζόκοβιτς τα έπραξε στο απόλυτο άνδρο του Ναδάλ, στο Μόντε Κάρλο,
όπου ο Ισπανός έχει πανηγυρίσει οκτώ φορές την κατάκτηση του τίτλου!
Θα πρέπει πάντως να σημειώσουμε ότι έχει φανεί μια διαφοροποίηση στο παιχνίδι του Ναδάλ, απόρροια πιστεύω της πολύμηνης απουσίας του από τα court. Στο πρώτο μεγάλο ραντεβού στην αγαπημένη του επιφάνεια, έδειξε από τον προημιτελικό με τον Ντιμιτρόφ μια ανασφάλεια και μια παθητικότητα στις κινήσεις του. Το είδαμε και στο δεύτερο σετ με τον Τσονγκά στον ημιτελικό, από τη στιγμή την οποία ο Γάλλος σοβαρεύτηκε και άρχισε να παίζει το τένις που μπορεί.
Πριν τον τραυματισμό του, θυμόμαστε έναν Ναδάλ να οργώνει όλο το court, μην αφήνοντας σχεδόν κανένα πόντο χωρίς να τον παλέψει. Εξαίρεση βέβαια είναι πάντα, η καταπληκτική του παρουσία στον τελικό του Indian Wells, που γι’αυτό άλλωστε θριάμβευσε. Στο Μονακό μας έλειψε το κυριαρχικό και απόλυτο πρόσωπο που βγάζει στις χωμάτινες επιφάνειες και επιπρόσθετα έβγαζε πολλές φορές μια εικόνα κούρασης.
Στον τελικό με τον Τζόκοβιτς, πέραν της απίστευτης εμφάνισης του Σέρβου, νομίζω ότι ρόλο στο τελικό αποτέλεσμα έπαιξε και η κατώτερη του αναμενομένου συνολικά παρουσία του Ισπανού. Πραγματικά περιμένω με ιδιαίτερο ενδιαφέρον τις επόμενες εμφανίσεις του Ράφα στο χώμα, για να δούμε κατά πόσο θα ξαναδείξει αυτό το επιβλητικό πρόσωπο που μας έχει συνηθίσει στη συγκεκριμένη επιφάνεια.
Η χωμάτινη περίοδος λοιπόν, ξεκίνησε με τους καλύτερους οιωνούς και με ένα σπουδαίο τελικό. Ο Νόβακ Τζόκοβιτς έδειξε από την αρχή στους ανταγωνιστές του τα δόντια του και έβαλε ψηλά τον πήχη. Η καταλυτική του παρουσία στον τελικό, τον χρίζει τον man to beat για τους υπόλοιπους μεγάλους.
Περιμένουμε λοιπόν με ανυπομονησία τα επόμενα μεγάλα χωμάτινα τουρνουά, μέχρι την κορύφωση του Roland Garros!
Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr