Μετά το τέλος του Αυστραλιανού Οpen, το σημαντικότερο ίσως θέμα που απασχολεί την παγκόσμια τενιστική κοινότητα, είναι η επικείμενη επανεμφάνιση στα court, του σπουδαίου Ραφαέλ Ναδάλ ο οποίος θα αγωνιστεί , για πρώτη φορά τους τελευταίους 8 μήνες, στο άσημο 250αρι τουρνουά της Χιλής, VTR Open στη Vina del Mar.

Οι γνώμες διίστανται για το αν θα μπορέσει να επιστρέψει το ίδιο δυνατός, όπως πριν τον τραυματισμό του. Θα πρέπει πρώτα απ’όλα να θυμηθούμε ότι ο λόγος που τον κάνει να λείπει από τα γήπεδα, είναι ο ίδιος με τις προηγούμενες φορές που πάλι απείχε από τους αγώνες, τα εύθραυστα γόνατά του.

Το 2009, μετά την ήττα από τον Σόντερλινγκ στο Rolland Garros, λίγο αργότερα ανακοίνωνε την απουσία του απο το επερχόμενο Wimbledon, λόγω τενοντίτιδας στα γόνατα. Τότε, θυμάμαι, μου είχε κάνει εντύπωση, η σχεδόν κυνική διάγνωση ενός γιατρού, ότι τα γόνατα του Ναδάλ, ο οποίος ήταν 23 ετών, έχουν ταλαιπωρηθεί τόσο όσο ενός ποδοσφαιριστή 35 ετών!

Θυμόμαστε όλοι, ότι το υπόλοιπο εκείνης της χρονιάς κύλησε πολύ μέτρια για τα στάνταρ του Ράφα. Το πρόβλημα συνέχιζε να υπάρχει μέχρι και στο Αυστραλιανό Grand Slam του 2010, που δεν μπόρεσε να ολοκληρώσει τον ημιτελικό με τον Μάρεϊ, λόγω πάλι ενοχλήσεων στα γόνατα.

Από εκεί και μετά βέβαια ξεκίνησε ένα μαγικό ταξίδι στο υπόλοιπο της χρονιάς, όπου κατέκτησε και τα τρία επόμενα Grand Slam, πραγματοποιώντας, μακράν, την καλύτερη σεζόν της καριέρας του!

Τότε όλοι πιστέψαμε ότι το πρόβλημα με τα γόνατα ανήκε οριστικά στο παρελθόν. Και το 2011 παρά τις απανωτές ήττες από τον εξωγήινο, εκείνη την εποχή, Τζόκοβιτς, κράταγε το παιχνίδι του σε πολύ υψηλά στάνταρ, κατακτώντας και πάλι το Γαλλικό Open, νικώντας στον τελικό τον καλύτερο ίσως Φέντερερ όλων των εποχών στο χώμα!

Κατάκτηση που επανέλαβε και το 2012 στο Παρίσι, κερδίζοντας τον Τζόκοβιτς. Ώσπου ήρθε η ήττα από το Ρόσολ στο Wimbledon, που ήταν και η τελευταία του εμφάνιση μέχρι σήμερα.

Το πρόβλημα του Ναδάλ με τα γόνατα πιστεύω ότι έγκειται στον τρόπο παιχνιδιού του. Τα βασικά συστατικά στοιχεία του, είναι το αδιάκοπο τρέξιμο σε κάθε πόντο, οι εξωπραγματικές άμυνες και το ότι δε χαλαρώνει σε κανένα σημείο του αγώνα. Ακόμα και στις επιθέσεις του, ο στόχος του είναι να εκτελεί όσο γίνεται λιγότερα backhand, μετατρέποντάς τα σε insideout forehand. Αυτό όμως απαιτεί διαρκές τρέξιμο, που σημαίνει κατ’επέκταση και μεγαλύτερη ταλαιπωρία για τον ίδιο και τα γόνατά του.

Ο ίδιος ο Ναδάλ είχε πει σε μια συνέντευξή του κάτι που αποδεικνύει και το αθλητικό του μεγαλείο, “Οποιος πιστεύει ότι ξέρω καλύτερο τένις από τον Φέντερερ, μάλλον δεν ξέρει και πολλά πράγματα από τένις”….

Αυτό και μόνο δείχνει ότι υστερώντας σε καθαρό τενιστικό ταλέντο από τον αιώνιο αντίπαλό του, χρειαζόταν ένας άλλος τρόπος για να τον κερδίσει. Και αυτός ο τρόπος ήταν η τρομακτική του δύναμη και η φυσική κατάσταση δεκαθλητή που διαθέτει. Το αποτέλεσμα φυσικά για το μεγάλο Ισπανό ήταν θριαμβευτικό, στις περισσότερες περιπτώσεις!

Το ζήτημα σαφώς που γεννάται, όμως, είναι κατά πόσο είναι ικανός για το μεγάλο comeback. Σίγουρα οι πιο πρόσφατες δηλώσεις του, ότι ακόμα αισθάνεται ενοχλήσεις μετά από τόσο καιρό, προκαλούν μεγάλη ανησυχία και αμφιβολία για την κατάστασή του. Είναι αυτονόητο ότι στο σύγχρονο τένις, όπου βασικό ρόλο παίζει η δύναμη και η αντοχή, απαιτείται σε αυτό το κορυφαίο επίπεδο, να είναι κάποιος στο 100% για να αντεπεξέλθει, κάτι που ξέρει καλύτερα από όλους ο ίδιος ο Ναδάλ.

Η απουσία του Ράφα είναι ήδη πολύ μεγάλη. Ευχή όλων είναι να γυρίσει δυνατός εκεί που άλλωστε ανήκει, στην ελίτ του παγκόσμιου τένις. Πιστεύω ότι θα ακολουθήσουν και άλλες ομηρικές μάχες με Ρότζερ και Νόλε!!! 

Ράφα σε περιμένουμε!
 
Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr

Video highlights
Previous articleΆνοδος για Κιριλένκο, Μπαρτέλ
Next articleΚοπή της πίτας στην Τρίπολη