Όλη η τενιστική υφήλιος, περίμενε με αγωνία αυτόν τον αγώνα. Όλοι περιμέναμε με αδημονία αυτήν τη σύγκρουση, μεταξύ των δύο κορυφαίων παικτών του πλανήτη, του Νόβακ Τζόκοβιτς και του Ρότζερ Φέντερερ, στον μεγάλο τελικό του World Tour Finals, για ένα ιδανικό κλείσιμο της φετινής σεζόν στο ανδρικού tour.
Μάταια όμως. Αυτός ο αγώνας έμελλε να μη γίνει ποτέ.
Το χρόνιο πρόβλημα στην πλάτη του Ρότζερ Φέντερερ, ανέκυψε πάλι στην επιφάνεια, στερώντας από τον μεγάλο Ελβετό τη δυνατότητα, να διεκδικήσει στο court, τον 7ο τίτλο του στο συγκεκριμένο τουρνουά. Ένας τραυματισμός, που γέμισε θλίψη και απογοήτευση εκατομμύρια φιλάθλους παγκοσμίως, που ένιωσαν ότι έχασαν την ευκαιρία, για να ζήσουν ξανά, άλλη μια γιγαντομαχία, ανάμεσα σε αυτούς τους δύο υπεραθλητές.
Ένας τραυματισμός γνήσιος, αληθινός, υπαρκτός. Το μέγεθος αυτού του τραυματισμού, τη συγκεκριμένη στιγμή, φαίνεται ότι ήταν πολύ μεγάλο. Τόσο μεγάλο, που αυτό και μόνο αυτό, θα μπορούσε να στερήσει από τον 33χρονο μαέστρο, την παρουσία του στον τελικό. Μόνο ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, θα εμπόδιζε αυτόν τον κορυφαίο τενίστα της ιστορίας, να διεκδικήσει τον τίτλο στο γήπεδο. Μόνο…!
Γιατί ως συνήθως και όπως ήταν αναμενόμενο, ακούστηκαν πάλι διάφορα. Ύποπτος τραυματισμός, φυγομαχία, έλλειψη αθλητικού σθένους, φόβος για ταπεινωτική ήττα, μη έγκαιρη ενημέρωση του κόσμου από πλευράς του, έτσι ώστε να προγραμματίσουν οι φίλαθλοι, που θα περάσουν το Κυριακάτικο απόγευμά τους…..Απίστευτα πράγματα…!
Η περίπτωση να το πάλεψε μέχρι την τελευταία στιγμή, για να δώσει το παρών στο μεγάλο ματς, δεν πρέπει να υπολογιστεί ως η μεγαλύτερη πιθανότητα?
Την ώρα που βρισκόμαστε στο κορυφαίο αθλητικό επίπεδο, ακούσαμε ότι, αφού ένιωσε τραυματισμό στον ημιτελικό με τον Βαβρίνκα, έπρεπε να μειώσει την απόδοσή του, για να περάσει στον τελικό ο «κολλητός» του….Τακτικές, που απαντώνται ίσως σε σχολικά πρωταθλήματα, αλλά ποτέ όταν διακυβεύονται οι μέγιστοι τίτλοι, μεταξύ των σπουδαίων αυτών πρωταθλητών.
Αλλά ένας από τους άπειρους λόγους, που αυτοί οι αθλητές έγιναν υπεραθλητές και όχι απλοί…club players, είναι ότι έχουν μια άλλη νοοτροπία…. Τη μόνιμη νοοτροπία του νικητή, που θα μάχεται μέχρι τέλους για την επιτυχία και την τελική επικράτηση, αδιαφορώντας για το ποιος είναι απέναντί του, πάντα όμως μέσα στα πλαίσια της ευγενούς άμιλλας και του αθλητικού ιδεώδους.
Κλείνοντας το κεφάλαιο για τον, για κάποιους, «ρίψασπιν» Φέντερερ, ας θυμηθούμε, ότι σε 1221 αγώνες καριέρας, δεν έχει εγκαταλείψει ποτέ, σε κανέναν…. Ο ίδιος άνθρωπος που βρίσκεται για 12 συνεχή χρόνια στην κορυφογραμμή του παγκόσμιου τένις και έχει 60 αδιάλειπτες παρουσίες σε τουρνουά Grand Slam, πως θα μπορούσε να παραιτηθεί έτσι αμαχητί από τη διεκδίκηση ενός τέτοιου τροπαίου? Πως???
Ολοκληρώθηκε έτσι με τον πιο άσχημο τρόπο, το, πέραν κάθε αμφιβολίας, λιγότερα ενδιαφέρον Masters Cup από καταβολής του συγκεκριμένου τουρνουά. Ένα τουρνουά που μας χάρισε μόνο ένα μεγάλο παιχνίδι, τον ημιτελικό Φέντερερ-Βαβρίνκα, που ειρήσθω εν παρόδω, ήταν ένα από τα καλύτερα παιχνίδια συνολικά της φετινής σεζόν.
Ένα τουρνουά όμως, που επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά, την ανυπολόγιστη αξία και σταθερότητα του τεράστιου Νόβακ Τζόκοβιτς. Στην Ο2 Arena, ο μεγάλος Σέρβος τενίστας, σφράγισε για 3η φορά στην καριέρα του το year end Νο 1 και κατέκτησε, έστω και με τον τρόπο που ήρθε, ένα τρόπο που δεν ήθελε ούτε ο ίδιος ο Νόλε, με ένα τελικό που ποτέ δεν έγινε, το τέταρτο συνολικά τίτλο WTF και τρίτο συνεχόμενο.
Για να φτάσει όμως στον τελικό και να κατακτήσει το βαρύτιμο τρόπαιο, δε θα πρέπει να λησμονήσουμε τις σχεδόν σαρωτικές εμφανίσεις του μέχρι τον τελικό. Όσον αφορά για την εξασφάλιση του Νο 1 της παγκόσμιας κατάταξης, εκεί οδηγήθηκε εκ του ασφαλούς, από την αξιοζήλευτη στιβαρότητα και συνέπεια που επέδειξε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς. Είναι πράγματι εκπληκτικό, πως αυτός ο θρύλος από το Βελιγράδι, μπορεί και διατηρεί τις σωματικές και πνευματικές του ικανότητες μονίμως στο ύψιστο επίπεδο, στοιχεία που συνδυαστικά με το απίστευτο ταλέντο του, έχουν φέρει αυτά τα εντυπωσιακά αποτελέσματα.
Πώς να μην υμνήσεις έναν τενίστα, που δείχνει να μην υπολογίζει ποτέ, σε ποια επιφάνεια ή με ποιες καιρικές συνθήκες διεξάγεται ένα τουρνουά. Για τον Νόβακ Τζόκοβιτς, clay court, grass court, hard court, indoor, outdoor, είναι σα να μην παρουσιάζουν καμία διαφορά.
Σαν ένα τέλειο computer, χρησιμοποιεί το κατάλληλο πρόγραμμα που απαιτεί η κάθε περίσταση και παίρνει από τον εαυτό του, το μέγιστο δυνατό αποτέλεσμα.
Σαν χαμαιλέοντας, προσαρμόζεται στις εκάστοτε συνθήκες και με ένα μοναδικό τρόπο, ανεβάζει το παιχνίδι του όσο χρειάζεται για να φτάσει στην επιτυχία. Δεν μπορεί να είναι τυχαίο, που από την αρχή ως το τέλος μιας σεζόν, σπάνια θα παρουσιάσει εμφανή κάμψη στο παιχνίδι του, για μεγάλο διάστημα.
Απεριόριστος σεβασμός και συνάμα θαυμασμός, για αυτόν τον πολύ μεγάλο αθλητή!
Τελειώνοντας και παίρνοντας ως γνώμονα, το πολύ μέτριο και κατώτερο των προσδοκιών φετινό World Tour Finals του Λονδίνου, ίσως οι ιθύνοντες νόες της ATP, θα πρέπει να εξετάσουν πιο διεξοδικά και περισσότερο ανθρώπινα το καλεντάρι των τουρνουά της σεζόν. Η κούραση και η υπερφόρτωση των τενιστών από όλη τη χρονιά, νομίζω ήταν κάτι από παραπάνω από εμφανής στους τελικούς της Ο2 Arena.
Το τένις πια παίζεται σε άλλες ταχύτητες από ότι στο παρελθόν και απαιτείται τρομακτική σωματική δύναμη, που σε μια σεζόν 11 μηνών εξουθενώνει και «στραγγίζει» τους παίκτες.
Οι όλο και πιο συχνοί τραυματισμοί των αθλητών, με τη συνεπαγόμενη απουσία τους από μεγάλα ραντεβού, σε συνδυασμό με την εμφανή κόπωση που παρουσιάζουν οι περισσότεροι, στα τελευταία τουρνουά κάθε χρονιάς, θα πρέπει να αποτελέσει οδηγό, για μια πιο «ανθρωπιστική» προσέγγιση στον καταρτισμό όλου του πλάνου της χρονιάς.
Μην ξεχνάμε ποτέ, ότι ακόμα και αυτοί οι μεγάλοι πρωταθλητές, με τις απίστευτες δυνατότητες, είναι πάνω από όλα άνθρωποι!!
Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr
