Από την συμπερίληψή του στους πρώτους σύγχρονους Ολυμπιακούς Αγώνες στην Αθήνα, το 1896, μέχρι και τη διοργάνωση του Ρίο την ερχόμενη εβδομάδα, η σχέση του τένις με τους Ολυμπιακούς Αγώνες έχει περάσει από 40 κύματα…
Η μακρά ιστορία του αθλήματος της αντισφαίρισης δεν θα μπορούσε να απουσιάζει και από τη σημαντικότερη διοργάνωση αθλητισμού στον κόσμο, τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Το τουρνουά του Ρίο, για το άθλημα που αγαπάμε, ξεκινάει στις 6 και ολοκληρώνεται στις 14 Αυγούστου στις υπέροχες εγκαταστάσεις του Olympic Tennis Center.
Ας πάμε όμως πρώτα, αρκετά παλαιότερα, την εποχή που το τένις έκανε τα πρώτα του βήματα και τις παρθενικές του εμφανίσεις σε Ολυμπιακούς Αγώνες.
Η πρώτη περίοδος (1896-1924)
Ποιος ήξερε ότι η Ελλάδα έχει στην κατοχή της τέσσερα ολυμπιακά μετάλλια στο τένις; Και όμως… Στην πρώτη Ολυμπιάδα της σύγχρονης εποχής, αυτή της Αθήνας το 1896, τρεις Έλληνες πήραν τρία ασημένια και ένα χάλκινο μετάλλιο στη χώρα τους, στην πρώτη διοργάνωση τένις σε πλαίσια Ολυμπιακών Αγώνων.
Ο λόγος για τον Διονύσιο Κασδαγλή (δύο ασημένια), Δημήτρη Πετροκόκκινο (ασημένιο) και τον Κωνσταντίνο Πασπάτη (χάλκινο).
Ο Κασδαγλής, ένας Ελληνο-Αιγύπιος με βρετανική υπηκοότητα τενίστας, έφτασε στον τελικό τόσο στα μονά όσο και στα διπλά αντρών μαζί με τον Δημήτρη Πετροκόκκινο, στις 2 μοναδικές κατηγορίες που συμμετείχαν στους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες.
Ο Κωνσταντίνος Πασπάτης, ένας Έλληνας γεννημένος στο Λίβερπουλ, έφτασε μέχρι τα ημιτελικά στα μονά, χάνοντας από τον μετέπειτα χρυσό Ολυμπιονίκη Τζόν Πάιους Μπόλαντ, μοιράζοντας το χάλκινο μετάλλιο με τον Ούγγρο Μόμτσιλο Ταπάβιτσα, καθώς δεν διεξαγόταν ακόμα τότε, το σύστημα του αγώνα για την τρίτη θέση.
Γενικά, οι πρώτοι Ολυμπιακοί Αγώνες στέφθηκαν με απόλυτη επιτυχία και η μπάλα πήρε και το άθλημα του τένις. Στους επόμενους, αυτούς στο Παρίσι, το 1900, μπήκαν και οι γυναίκες στο κόλπο, στις κατηγορίες του μονού και του μικτού διπλού. Την περίοδο εκείνη μεσουράνησε η Βρετανίδα Κάθλιν ΜακΚέιν Γκόντφρι, η οποία και είναι πολυνίκης των Ολυμπιακών Αγώνων, έχοντας στην κατοχή της τον μεγαλύτερο αριθμό μεταλλίων με 5 (1 χρυσό, 2 ασημένια και 2 χάλκινα μετάλλια), κερδισμένα σε 2 Ολυμπιάδες, αυτή της Αντβέρπ το 1920 και του Παρισίου το 1924.
Η Βρετανίδα υπήρξε κάτοχος και 2 τίτλων Grand Slam τη δεκαετία του 20 στο Αμερικανικό Όπεν.
Ωστόσο, η συνέχεια της σχέσης ανάμεσα σε Ολυμπιακούς Αγώνες και τένις δεν ήταν ανάλογη, με τη διοργάνωση να διακόπτεται για πάρα πολλά χρόνια (1928-1988) λόγω διαφωνιών ανάμεσα στην ITF και την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή για την συμμετοχή ερασιτεχνών αθλητών στους Αγώνες. Παρά τη συμμετοχή του τένις, στα πλαίσια αγώνων επίδειξης στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1968 (Μεξικό) και 1984 (Λος Άντζελες), το άθλημα επέστρεψε ως αμιγώς ολυμπιακό στους Αγώνες της Σεούλ το 1988 και έχει έκτοτε συνεχή και ολοένα εξελισσόμενη παρουσία στις Ολυμπιάδες.
Η δεύτερη περίοδος (1988-2012)
Στη Σεούλ το 1988, το τένις επέστρεψε για τα καλά ως ολυμπιακό άθλημα, αν και αρκετοί τενίστες σνόμπαραν τη διοργάνωση, η οποία ακόμα δεν είχε αποκτήσει τη σημερινή της αίγλη. Για του λόγου το αληθές, νικητής της πρώτης διοργάνωσης αυτής της περιόδου, υπήρξε ο μάλλον άσημος Τσεχοσλοβάκος Μίροσλαβ Μετσίρ, για το αντρικό ταμπλό, ένας τενίστας που δεν κέρδισε ποτέ τίτλο major.
Στις γυναίκες τα πράγματα ήταν διαφορετικά, με την 19χρονη Στέφι Γκραφ να συμμετέχει στους Αγώνες και να κερδίζει το χρυσό μετάλλιο κόντρα στην Αργεντινή Γκαμπριέλα Σαμπατίνι, με το άστρο της να λάμπει από την πρώτη της συμμετοχή σε τέτοια διοργάνωση.
Τόσο το 1988 όσο και το 1992, δεν διεξαγόταν ματς για την Τρίτη θέση, με τους δύο ηττημένους στα ημιτελικά να μοιράζονται το χάλκινο μετάλλιο. Με αυτό το σύστημα, οι Έντμπεργκ, Γκίλμπερτ, Ιβανίσεβιτς και Τσερκάσοφ έχουν από ένα χάλκινο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς Αγώνες. Από την Ατλάντα το 1996 και έπειτα, το σύστημα αρχίζει να προσομοιάζει με αυτό που βλέπουμε σήμερα.
Αντρέ Άγκασι και Γεβγένι Καφέλνικοφ ήταν οι νικητές στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Ατλάντα και του Σίδνεϊ ενώ όλο και περισσότερο σπουδαίοι τενίστες σταμάτησαν να σνομπάρουν τους Αγώνες και δήλωναν τη συμμετοχή τους σε αυτό το μεγάλο ραντεβού του αθλητισμού. Από το 2004, μάλιστα, και την Ολυμπιάδα της Αθήνας, μέχρι το Λονδίνο το 2012, τα αποτελέσματα των Ολυμπιακών Αγώνων άρχισαν να μετρούν και στην κατάταξη της ATP, χωρίς πάντως να έχουν τη βαρύτητα ενός grand Slam. Αρχής γενομένης από το Ρίο πάντως, οι Ολυμπιακοί Αγώνες δεν θα μετρούν εκ νέου στην παγκόσμια κατάταξη.
Αν και στην Αθήνα, ένας μάλλον απίθανος νικητής προέκυψε, ο Χιλιανός Νίκολας Μασού, από το 2008 και μετά, τα αστέρια του παγκόσμιου τένις κυριάρχησαν σε Πεκίνο και Λονδίνο, με τους Ναδάλ και Μάρεϊ να κατακτούν χρυσά ολυμπιακά μετάλλια στα μονά, ο Φέντερερ στα διπλά και ασημένιο στα μονά, ενώ χάλκινο μετάλλιο έχουν κερδίσει και οι Τζόκοβιτς και Ντελ Πότρο.
Αντίστοιχα, στις γυναίκες από το 1992 κυριαρχούν τα τεράστια ονόματα της εποχής με τις Καπριάτι, Ντάβενπορτ, Βίνους και Σερίνα Γουίλιαμς, Ενάν, Ντεμεντίεβα, Σάφινα, Σαράποβα και Αζαρένκα μεταξύ άλλων, να έχουν κερδίσει ολυμπιακό μετάλλιο.
Οι ήρωες
Πέραν των δικών μας Ολυμπιονικών Κασδαγλή, Πετροκόκκινου και Πασπάτη, οι Ολυμπιακοί Αγώνες έχουν τους δικούς τους ήρωες και στο άθλημα της αντισφαίρισης.
Σίγουρα η Κάθλιν ΜακΚέιν Γκόντφρι αξίζει την πρώτη θέση με τα 5 της ολυμπιακά μετάλλια.
Οι αδερφές Γουίλιαμς φιγουράρουν δεύτερες στη λίστα με 4 ολυμπιακά μετάλλια έκαστες, και τα 4 ,ωστόσο, χρυσά (2 στα μονά και 2 στα διπλά). Οι Βρετανοί Ρέτζινανλντ Ντόχερτι και Τσαρλς Ντίξον είχαν από 4 ολυμπιακά μετάλλια τη δεκαετία του 1900 και του 1910 ενώ η Ισπανίδα Αράνθα Σάντσεζ Βικάριο κέρδισε 4 ολυμπιακά μετάλλια σε 2 Ολυμπιάδες, το 1992 και το 1996.
Από εκεί και έπειτα, οι νικητές των Ολυμπιακών Αγώνων, Άγκασι, Ναδάλ Μάρεϊ αλλά και οι Καπριάτι, Ντάβενπορτ, Ντεμεντίεβα και Ενάν, έχουν γραφτεί με χρυσά γράμματα στην ιστορία του αθλήματος. Μάλιστα, οι Άγκασι, Ναδάλ, Γκραφ και Σερίνα Γουίλιαμς έχουν πετύχει το περίφημο golden slam, είναι δηλαδή κάτοχοι και των 4 grand slam και χρυσού μεταλλίου σε μονά Ολυμπιακών Αγώνων.
Ρίο 2016
Η αρκετά ταλαιπωρημένη διοργάνωση του Ρίο ξεκινά στις εγκαταστάσεις του πανέμορφου Olympic Tennis Center στις 6 Αυγούστου και ολοκληρώνεται στις 14. Ο ιός Ζίκα και διάφορες άλλες συγκυρίες (τραυματισμός Φέντερερ, ανετοιμότητα Ναδάλ) έχουν προσβάλλει την δυναμική του τουρνουά, στο οποίο έχουν ήδη αποσύρει τη συμμετοχή τους για διάφορους λόγους, οι Μπέρντιχ, Τιμ, Γκασκέ, Χάλεπ και Ράονιτς.
Το ταμπλό είναι 64άρι με νοκάουτ ματς μέχρι τον τελικό, ο οποίος διεξάγεται στα 3 κερδισμένα σετ, με την υπόλοιπη διοργάνωση να ολοκληρώνεται στα 2 νικηφόρα.
Φυσικά, υπάρχει αγώνας κατάταξης για την τρίτη θέση.
Οι Αγώνες διεξάγονται σε σκληρή επιφάνεια, ενώ παλαιότερα έχουν φιλοξενηθεί τόσο σε χώμα (Βαρκελώνη) όσο και σε γρασίδι (Λονδίνο).
Οι κατηγορίες του τουρνουά είναι όλες οι διαθέσιμες και συγκεκριμένα μονά αντρών και γυναικών, διπλά αντρών και γυναικών και μικτά διπλά.
Ο Μάρεϊ και η Σερίνα Γουίλιαμς υπερασπίζονται τις κατακτήσεις τους από το Λονδίνο (η Σερίνα και στα διπλά). Ο Νόβακ Τζόκοβιτς κυνηγάει το πρώτο του χρυσό μετάλλιο, στους προτελευταίους, λογικά, Ολυμπιακούς Αγώνες που θα αγωνιστεί, έχοντας μείνει με ένα χάλκινο από το 2008 στο Πεκίνο.
Let the Games begin!
Κώστας Αϊτάκης
