Και έρχεται μια μέρα και σου λένε ότι έχεις την δυνατότητα να γράψεις για το ίνδαλμα σου και ξαφνικά τα συναίσθηματα τόσων χρόνων πρέπει να γίνουν λέξεις, και να ορίσεις τι σημαίνει το πέρας της επαγγελματικής καριέρας του Ρότζερ Φεντερερ…
Γιατί, ναι, είναι σαν να βγαίνει στην σύνταξη ο πρόεδρος μια μεγάλης επιχειρήσης και ξαφνικά η πολυεθνική χάνει τον επικεφαλής της και ξαφνικά υπάρχουν απλά οι τενίστες και όχι ο Φέντερερ και οι αλλοι τενίστες.
Μην ξεχάσω το σοκ και την ανατριχίλα που ένιωσα όταν τον είδα πρώτη φορα, που μαγεμένη τον κοιτουσα να κάνει τόσο δύσκολα πράγματα να φαντάζουν απλά.
Αλήθεια πόσο μπορούμε να ξέρουμε εάν θέλει εδώ και χρόνια να κρεμάσει τη ρακέτα του και να κάνει Dolce Vita και οι πολυεθνικές τον σπρώχνουν ακόμα και ακόμα η΄εάν από μόνος του δεν ξέρει τι άλλο μπορεί να κάνει εκτός από το να είναι Bασιλιάς και να ακούει το χειροκρότημα πολλών ανθρώπων (μπορεί γι αυτό να δημιούργησε και τόσο μεγάλη οικογένεια, για να το έχει πάντα μέσα στο σπίτι του).
Η αλήθεια είναι μια: η ιστορία του τένις θα χωρίζεται στη πριν και στη μετά Φέντερερ εποχη…
Μεχρι να βρουν οι εταιρείες, το επόμενο μεγάλο ταλέντο που να διαθέτει και ποιότητα και διάρκεια.. που θα γεμίζει τα σταδία, που θα αγωνιούν οι υποστηρικτές του και θα φανατίζονται… και ξαφνικά θα μείνει μόνος του ο Ναδάλ και Τζοκοβιτς χωρίς να έχουν το challenge να κερδίσουν το καλύτερο όλων των εποχων… απλως θα κερδίζουν συναδέλφους τους..
Γεγονός όμως παραμένει ότι δεν θα παψει να υπάρχει το τένις, δεν θα παψουν να βγαίνουν εκατοντάδες νέοι χαλίφηδες στην θέση του χαλίφη, αλλά ναι θα φύγει η χρυσόσκονη, θα χαθεί η λάμψη και ξαφνικά τα δάκρυα του Roger στην ήττα του Wimbledon από τον Ναδάλ θα μεταφερθούν στα μάτια εκατομμυρίων θαυμαστών του και ξαφνικά η αναμονή για το επόμενο Grand Slam or ATP tour δεν θα υπάρχει, και έτσι ξαφνικά θα κλείσει ένα κεφάλαιο της Ιστορίας…
Πρέπει να πω λοιπόν ένα μεγάλο ευχαριστώ για τον κόσμο που μου άνοιξε ο Φέντερερ και για τα συναισθήματα, χαράς, λύπης, προσμονής που τόσο απλόχερα μου προσφέρει όλα αυτά τα χρόνια… στην δική μου προσπάθεια να του μοιάσω λίγο (όπως και εκατομμυρίων άλλων επίδοξων τενιστών).
Είναι καιρός όμως να είναι μαζί με τους άλλους Θρύλους στο Βοx.. βλέποντας τους φίλους του να προσπαθούν να φτάσουν και να σπάσουν τα ρεκόρ του…
Roger its time ….
Ιωάννα Κωστοπούλου – αναγνώστρια του Tennis24
