Ο Τζο Βιλφρίντ Τσονγκά πέτυχε μια πολύ μεγάλη νίκη στον προημιτελικό του Παρισιού, μπροστά σε χιλιάδες συμπατριώτες του, σε ένα από τα ιστορικότερα courts στον κόσμο και σφράγισε για πρώτη φορά στην καριέρα του την πρόκριση στα ημιτελικά του Γαλλικού Όπεν. Κι όμως, ο πανηγυρισμός του στο τέλος, ήταν αρκετά συγκρατημένος.
Ο λόγος νομίζω είναι προφανής. Το μεγάλο ξέσπασμα ενός αθλητή και τα τρελά πανηγύρια γίνονται ανάλογα με την παρουσία του αντιπάλου του στο συγκεκριμένο αγώνα. Και ο αντίπαλος του σπουδαίου Γάλλου τενίστα, ο Ρότζερ Φέντερερ, ήταν απλά απογοητευτικός.
Αυτό το γεγονός, το ότι οι απογοητευτικές εμφανίσεις του Ελβετού, όσο πάνε γίνονται συχνότερες με παίκτες του επιπέδου του Τσονγκά, με αποτέλεσμα οι αντίπαλοί του όταν τον κερδίζουν να μην ενθουσιάζονται όπως στο παρελθόν, είναι από τα πλέον ανησυχητικά για τον ίδιο τον Φέντερερ.
Νομίζω ότι ο προημιτελικός στο Philippe Chatrier, δεν αντέχει σε πολύ μεγάλη ανάλυση. Από την αρχή του αγώνα φάνηκε η δίψα για τη νίκη στα μάτια του Τσονγκά. Παρότι ο Φέντερερ έκανε πρώτος break, oι κινήσεις και τα χτυπήματα του Γάλλου έβγαζαν μεγαλύτερη σιγουριά. Ο Τσονγκά παρουσιάστηκε πολύ σοβαρός και συγκεντρωμένος, με σταθερό σχέδιο νίκης, σε αντίθεση με τον Ελβετό, που δεν έδειξε να έχει κάποιο συγκεκριμένο πλάνο.
Απαθής και άνευρος, θύμιζε κάποιες στιγμές περισσότερο περιπατητή στο …δάσος της Βουλώνης, παρά για διεκδικητή ενός εισιτηρίου για τα ημιτελικά.
Η έννοια του πάθους για τη νίκη αποτυπώνεται νομίζω, στον μαγικό ημιτελικό που είδαμε Ναδάλ-Τζόκοβιτς, ένα από τα μεγαλύτερα ματς όλων των εποχών και για το οποίο θα αναφερθούμε εκτενώς σε ένα επόμενο άρθρο
Στον προημιτελικό λοιπόν φάνηκε η άσβεστη δίψα για επικράτηση του Τσονγκά. Το ακριβώς αντίθετο διαπιστώσαμε για πολλοστή φορά από τον Φέντερερ. Σιγά σιγά φαίνεται να σβήνει από το βασιλιά αυτή η φλόγα, που έλιωνε σα λάβα τους αντιπάλους του πολλές φορές πριν καν μπουν στο court. Aπό το πρόσωπο του μεγάλου Ελβετού έχει αρχίσει να ξεθωριάζει αυτό το eye of the tiger, που ακόμα και σε ήττες στο παρελθόν, δεν έλειπε ποτέ.
Όλο και συχνότερα πια, σε αγώνες τέτοιου επιπέδου, το μάτι της τίγρης έχει αντικατασταθεί από ατολμία, νωχελικότητα, διστακτικότητα και ανασφάλεια στις κινήσεις. Πάντα, λόγω της άκρατης επιθετικότητάς του, ο Φέντερερ υπέπιπτε σε πολλά αβίαστα λάθη, αλλά ο απίστευτος αριθμός των winners που έβγαζε αντιστάθμιζε τα λάθη του. Λόγω της έλλειψης αυτοπεποίθησης όμως τώρα τελευταία που τον διακατέχει σε μεγάλα ματς, οι winners έχουν μειωθεί δραστικά, με αποτέλεσμα να επηρεάζει όλο το παιχνίδι του.
Προς επίρρωση αυτού, στον προημιτελικό με τον Τσονγκά, ο Φέντερερ είχε 25 μόλις winners και 34 αβίαστα λάθη. Στις χρυσές εποχές του, τόσους καθαρούς πόντους τους έβγαζε σε ένα σετ και όχι σε ολόκληρο αγώνα… Επίσης να σημειωθεί ότι και το service του έχει αποδυναμωθεί, μην προκαλώντας πια τη ζημιά που έκανε στο παρελθόν. Στον συγκεκριμένο αγώνα δεν πέρασε ούτε έναν άσσο!!
Ήταν στιγμές που η εικόνα που έβγαζε ο Φέντερερ ήταν ότι δεν μπορούσε κάτι παραπάνω. Προσπαθούσε να ανεβάσει το επίπεδό του, με κάποια ‘come on’, σε μεγαλύτερη συχνότητα από το συνηθισμένο, προσπαθούσε να τονώσει τον εαυτό του, αλλά ο εκρηκτικός Γάλλος είχε απάντηση στα πάντα, κόβοντας τα πόδια του Ελβετού.
Το προηγούμενο ματς του Φέντερερ με τον Σιμόν, έναν καλό παίκτη αλλά συγκεκριμένων δυνατοτήτων, ήταν νομίζω ένα ηχηρό καμπανάκι για τον Ελβετό, που από ένα αρχικώς διαφαινόμενο 3-0, ο αγώνας έφτασε στα 5 σετ και κρίθηκε ουσιαστικά στις λεπτομέρειες. Δεν ήταν τυχαία τελικά η δυσκολία που αντιμετώπισε σε εκείνον τον αγώνα, γιατί μόλις συνάντησε τον Τσονγκά, έναν παίκτη άλλης κλάσης από τον συμπαθή Σιμόν, το αποτέλεσμα ήταν αυτό που όλοι είδαμε.
Ειλικρινά δεν ξέρω αν για αυτή την εμφανή πτώση στην απόδοσή του, φταίνε το πέρασμα των χρόνων, η έλλειψη σοβαρού κινήτρου, αφού δεν υπάρχει κορυφή και ρεκόρ που να μην το έχει κατακτήσει, ή ο κορεσμός τόσων ετών στο ανώτατο επίπεδο. Το προφανέστερο είναι, η απάντηση να είναι ένας συνδυασμός όλων αυτών των λόγων.
Θέλω να πιστεύω και εύχομαι, ότι το τέλος δεν πλησιάζει για τον κορυφαίο τενίστα όλων των εποχών. Έχω την πεποίθηση ότι ένας τόσο τεράστιος αθλητής, δεν θα αφήσει έτσι, σα χιονοστιβάδα, να τον παρασύρουν τα τελευταία ανεπιτυχή αποτελέσματα.
Πολύ σύντομα ξεκινάει το πολυαγαπημένο του Wimbledon και ίσως εκεί αναζητήσει την ανάσταση από το λήθαργο που βρίσκεται. Το σίγουρο είναι, ότι όταν θα φτάσει το τέλος της μεγαλύτερης καριέρας που γνώρισε ποτέ το άθλημα, τον επίλογο ο Ελβετός βασιλιάς θα τον γράψει με το δικό του τρόπο!!!
Μάνος Παπαδάκης – m.papadakis@tennis24.gr