"Αυτό είναι το τέλος ενός παιδικού ονείρου". Με αυτή τη φράση και έτσι απλά η Ζιστίν Ενάν έβαλε τέλος στην καριέρα της στο τένις μόλις στα 25 της χρόνια. Το κίνητρο που την καθιέρωσε στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης τα τελευταία χρόνια, "έσβησε" και πήρε μαζί του μια από τις καλύτερες τενίστριες όλων των εποχών και σίγουρα την καλύτερη της γενιάς της…
Έχοντας κατακτήσει σχεδόν τα πάντα στην 9χρονη επαγγελματική της καριέρα στα courts, η Ενάν είχε ένα κενό μέσα της που τη βασάνιζε τον τελευταίο χρόνο και ήταν η αιτία να πάρει τη μεγάλη απόφαση να σταματήσει το τένις και μάλιστα όντας το Νο1 του κόσμου, γεγονός που συμβαίνει για πρώτη φορά στην ιστορία του αθλήματος. Η μαχητικότητα, η αγωνιστικότητα, το ήθος και η σπιρτάδα της Βελγίδας μέσα στο court, μας κάνουν απόλυτα βέβαιους ότι η Ενάν θα καλύψει γρήγορα αυτό το κενό όπου θα της επιτρέψει να κάνει τη ζωή της ένα όνειρο… όπως ήταν και η καριέρα της.
Όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Το κίνητρο που την καθιέρωσε στις συνείδησεις όλων μας ως την κορυφαία τενίστρια τα τελευταία χρόνια, αργόσβηνε και όσο γρήγορα ανέβηκε στην κορυφή τόσο της πήρε για να πει το αντίο. Ένα αντίο που σόκαρε την τενιστική κοινότητα αλλά όχι την ίδια. "Φεύγω με το κεφάλι ψηλά" τόνισε στην αποχαιρετιστήρια συνέντευξη Τύπου η Ζιστίν Ενάν το απόγευμα της Τετάρτης έχοντας στο πλευρό της, ίσως το μοναδικό άνδρα που της στάθηκε όσο κανείς άλλος τα τελευταία χρόνια, τον προπονητή της Κάρλος Ροντρίγκες.
Η Ενάν εισήγαγε ένα νέο στυλ παιχνιδιού στα γήπεδα του τένις την ίδια ώρα που οι συνομίληκές της προσπαθούσαν να αντιγράψουν το στυλ παιχνιδιού "ιερών τεράτων" του παρελθόντος. Έπιασε για πρώτη φορά ρακέτα στην ηλικία των 2 ετών και ξεκίνησε μαθήματα στα έξι. Ένα από τα πλέον καθοριστικά σημεία της ζωής της ήταν το 1992 όταν η μητέρα της την πήγε να παρακολουθήσει τον τελικό του Roland Garros ανάμεσα στη Στέφι Γκράαφ και τη Μόνικα Σέλες. Μόλις αντίκρυσε το κατάμεστο κεντρικό court των εγκαταστάσεων στο Παρίσι η Ενάν κατάλαβε τι ήθελε να γίνει μόλις μεγαλώσει και με περίσσιο θράσος και πλήρη γνώση των λεγόμενών της, έσκυψε στη μητέρα της και της είπε: "Μια μέρα θα κατακτήσω το Roland Garros". Μετά από δύο χρόνια η μητέρα της Ενάν, Françoise Rosière έφυγε από τη ζωή και δεν μπόρεσε να δει την κόρη της να πραγματοποιεί την υπόσχεσή της το 2003 όταν έφτασε στην κορυφή του Παρισιού νικώντας τη συμπατριώτισσά της, Κιμ Κλάιστερς με 6-0, 6-4.
Το 1999 η 17χρονη, τότε, Ζιστίν έγινε επαγγελματίας και δεν της πήρε πολύ καιρό να ταράξει τα διεθνή ύδατα του τένις. Κέρδισε τον πρώτο της τίτλο στην Αντβέρσα την ίδια χρονιά και λίγους μήνες αργότερα ηττήθηκε πολύ δύσκολα με 6-3, 2-6, 7-5 στο 2ο γύρο του Roland Garros από τη Λίντσει Ντάβενπορτ. Η πορεία της τα επόμενα δύο χρόνια ήταν εντυπωσιακή με αποτέλεσμα να μπει στο top 20 του κόσμου και στο Roland Garros το 2001 έφτασε μέχρι τα ημιτελικά της διοργάνωσης γνωρίζοντας την ήττα 2-6, 7-5, 6-3 από την Κιμ Κλάιστερς. Λίγες εβδομάδες αργότερα "έσπασε" το αήττητο της Τζένιφερ Καπριάτι φτάνοντας μέχρι τον τελικό του Wimbledon όπου έχασε τον τίτλο από τη Βίνους Γουίλιαμς. Η εξαιρετική της παρουσία στο tour έφερε την Ενάν από το Νο45 στο Νο7 της παγκόσμιας κατάταξης στο τέλος του 2001.
Αν εξαιρέσουμε εφτά μήνες μεταξύ του Σεπτέμβρη του 2004 και του Μάρτη του 2005 όπου οι τραυματισμοί την ανάγκασαν να μείνει μακριά από τα court, την πενταετία 2002-2007 η Ενάν έπαιξε το καλύτερο τένις της ζωής της κατακτώντας 7 Grand Slam (4 Roland Garros, 2 US Open, 1 Australian Open), ένα χρυσό Ολυμπιακό μετάλλιο στην Αθήνα (2004) και ακόμη 27 WTA tour τίτλους.
Ειδικά το 2007 η Ενάν ήταν εκπληκτική σαρώνοντας τα πάντα στο πέρασμά της έχοντας 10 τίτλους, μεταξύ των οποίων το Roland Garros, το US Open και το Sony Ericsson Championships και έγινε η πρώτη τενίστρια που τελειώνει τη σεζόν έχοντας χρηματικά έπαθλα πάνω από 5 εκατομμύρια δολάρια σε μια σεζόν.
Το 2008 ξεκίνησε εντυπωσιακά για την Ενάν. Παρά τον αποκλεισμό της στα προημιτελικά του Australian Open από τη Μαρία Σαράποβα (6-4, 6-0) η Βελγίδα κατέκτησε δύο τίτλους στο Σίδνευ και την Αντβέρσα όμως η σκέψη της απόσυρσης δεν της επέτρεπε να παίξει το τένις που ξέρει. Η βαριά ήττα από τη Σερένα Γουίλιαμς (6-2, 6-0) στα προημιτελικά του Μαϊάμι και η σοκαριστική ήττα από τη Ντινάρα Σάφινα στον 3ο γύρο του German Open πριν μια βδομάδα, ήταν η αιτία η άγουρη σκέψη να ωριμάσει και τελικά να εξελιχθεί σε οριστική απόφαση.
Μετά από 61 συνεχόμενες εβδομάδες και συνολικά 117 στην κορυφή της παγκόσμιας κατάταξης του γυναικείου τένις, η Ζιστίν Ενάν στα 25 της χρόνια είπε το στερνό αντίο. "Είναι το τέλος ενός παιδικού ονείρου. Είναι οριστική η απόφαση. Αυτοί που με γνωρίζουν ξέρουν ότι μιλάω σοβαρά. Ξεκίνησα να το σκέφτομαι στο τέλος της προηγούμενης σεζόν. Ήμουν στο τέλος του δρόμου. Φεύγω με το κεφάλι ψηλά".
Πέρα από τις αδιαμφισβήτητες ικανότητες της Ενάν εντός court, η Βελγίδα τα τελευταία χρόνια δραστηροποιείται ενεργά στον τομέα των φιλανθρωπιών. Έχοντας ανοίξει το ίδρυμα Justine’s Winners’ Circle για παιδιά με καρκίνο, η τελευταία της προσπάθεια ήταν η δημιουργία ακαδημίας τένις στην πατρίδα της όπου πλέον θα προσπαθήσει να μάθει τα μυστικά της αντισφαίρισης στους νεαρούς και νεαρές που θέλουν να της μοιάσουν.
Την Ενάν θα τη θυμόμαστε σαν μια εξαιρετική τενίστρια, άκρως επιθετική και με απίστευτο one handed backhand και σαν τη μοναδική αθλήτρια που αποσύρεται χωρίς να συντρέχει λόγος τραυματισμού, όντας στην κορυφή.
