Το μεγαλύτερο θέμα στον παγκόσμιο τενιστικό κόσμο αυτήν την περίοδο, δεν μπορεί να είναι κάτι άλλο πέραν της εμφανούς πτώσης της απόδοσης του Ρότζερ Φέντερερ και των συνεχόμενων ανεπιτυχών αποτελεσμάτων του , ειδικά από τενίστες χαμηλής δυναμικότητας, εκτός top50 της παγκόσμιας κατάταξης.

Εφαλτήριο όμως για το συγκεκριμένο άρθρο είναι η αντιμετώπιση που βλέπω να υπάρχει από κάποια μερίδα του κόσμου, που σαν να περίμενε σε κάποια γωνία με το όπλο ανά χείρας, έχει αρχίσει έναν ανελέητο πυροβολισμό και με μία πυρ ομαδόν ειρωνεία, προσπαθεί, επιεικώς, να αποκαθηλώσει τον μεγαλύτερο παίκτη που πάτησε ποτέ σε τενιστικό court.

Αυτή βέβαια η αναμονή για όλους αυτούς για να βγάλουν τα όπλα, κράτησε πάρα πολλά χρόνια, γιατί τα περισσότερα από αυτά ο Φέντερερ ήταν το Νο 1 του κόσμου με συνέπεια τα όπλα να έχουν σκουριάσει λίγο…..

Είναι ηλίου φαεινότερο ότι ο Φέντερερ εδώ και αρκετό καιρό, δείχνει να έχει χάσει την αγωνιστική λάμψη που τύφλωνε τους αντιπάλους του, μόνο με την εμφάνισή του στο γήπεδο.

To πρόβλημα δεν θα το εστίαζα σε καμία περίπτωση στην περιλάλητη ηλικία του, ένα θέμα που έχει καταντήσει αστείο και μάλλον γραφικό. Αν κάποιος αδαής με το αντικείμενο διάβαζε όλα αυτά που έχουν γραφτεί για την ηλικία του Ελβετού, θα νόμιζε ότι μιλάμε για ένα άνθρωπο όχι 32 ετών, αλλά κοντά στα 60…..

Για όσους το ξέχασαν, το 2012 ο Φέντερερ σε ηλικία 31 ετών, κατακτούσε το Wimbledon, τρία τουρνουά Masters και ήταν στο Νο1 της παγκόσμιας κατάταξης περίπου στο μισό της χρονιάς. Αλλά μάλλον από πέρυσι πρέπει να μεγάλωσε περίπου μια εικοσαετία…..

Αν ψάχναμε διεξοδικά για τις αιτίες της πτώσης, αυτές θα εντοπίζονταν κυρίως στον ψυχολογικό τομέα, καθώς και στον κορεσμό που είναι απόρροια της ουσιαστικής έλλειψης κινήτρου.

Όσο και να προσπαθεί να πείσει ο μεγάλος Ελβετός στις συνεντεύξεις τύπου για το αντίθετο, βαθιά μέσα του γνωρίζει ότι δεν έχει υπάρχει κορυφή που να μην την έχει κατακτήσει, δεν υπάρχει ρεκόρ που να μην το έχει καταρρίψει και η καριέρα του ξεπέρασε κατά πολύ το αθλητικό Έβερεστ, φτάνοντας σε επίπεδα που δύσκολα κάποιος θα πλησιάσει ποτέ….

Η συνέπεια όλων αυτών όμως, είναι να του λείπει η σπίθα που χρειάζεται για να ξαναφτάσει στις μεγαλειώδεις επιτυχίες του πρόσφατου παρελθόντος.

Ο Φέντερερ φαίνεται να αντιμετωπίζει πια το ίδιο το τένις από διαφορετική οπτική γωνία. Δείχνει πια πιο χαλαρός, ίσως, παρά τις ήττες του να διασκεδάζει το σπορ περισσότερο από ότι στο παρελθόν, που η ζωή του ήταν συνέχεια στο κόκκινο. Στοιχειώδεις γνώσεις να έχει κάποιος για τον αθλητισμό, θα ξέρει ότι ο πρωταθλητισμός στο ανώτατο επίπεδο απαιτεί διαρκή προσήλωση στο στόχο και πέραν της δεδομένης αγωνιστικής προσπάθειας, χρειάζεται να τιθασεύεις τα συναισθήματά σου, η αυτοκυριαρχία είναι ασφαλής δρόμος για την επιτυχία. Νομίζω ότι μετά από τόσα χρόνια υπερβολικής πίεσης, ο κορυφαίος τενίστας που εμφανίστηκε ποτέ, έχει κάθε δικαίωμα να ρίξει λίγο τους ρυθμούς του.

Ένα από τα κυριότερα χαρακτηριστικά της συναρπαστικής καριέρας του Ελβετού μαέστρου, ήταν πάντα η μνημειώδης αυτοκυριαρχία του. Δέκα χρόνια τώρα στην κορυφή του παγκόσμιου τένις, έμαθε να ποδηγετεί τα συναισθήματά του, χωρίς εξάρσεις και αλλοπρόσαλλες εκφάνσεις του χαρακτήρα του, με απόλυτα ισορροπημένη συμπεριφορά και στους θριάμβους και στις ήττες. Αυτά τα χαρακτηριστικά, σε συνδυασμό με το εξωπραγματικό ταλέντο του, οδήγησαν την καριέρα του βασιλιά των court σε ατραπούς απάτητες, που δεν μπορεί να φτάσει κανείς..

Το να απαριθμήσει και να γράψει κάποιος για τα επιτεύγματα του Ρότζερ Φέντερερ είναι ίσως κάτι …πολύ εύκολο, απλά θα κουραστεί το χέρι του γιατί όποια σελίδα των ρεκόρ στο τένις κι αν διαβάσεις, το όνομά του είναι στην επικεφαλίδα. Και δεν είναι άλλωστε επί του παρόντος, δεν κάνουμε αποτίμηση μιας καριέρας που συνεχίζεται και έχω τη βεβαιότητα ότι θα συνεχιστεί για πολύ ακόμα, χωρίς αυτό να είναι ευχολόγιο.

Αυτό που πρέπει να δει ο κάθε υγιώς σκεπτόμενος νους, είναι αυτά που μας έχει δώσει αυτός ο μοναδικός αθλητής. Έχετε αλήθεια αναρωτηθεί ποτέ γιατί όλοι οι ειδικοί του τένις, συμφωνούν ότι αυτά τα χρόνια που ζούμε είναι τα καλύτερα στην ιστορία του αθλήματος?

Μήπως ο απόλυτος ηγέτης αυτής της περιόδου, ο Ρότζερ Φέντερερ, πήγε τόσο μπροστά το τένις, που έκανε και τα υπόλοιπα χρυσά ταλέντα αυτής της εποχής, όπως ο Ναδάλ, ο Τζόκοβιτς, ο Μάρεϊ, να ξεπεράσουν τον ίδιο τους τον εαυτό, για να πλησιάσουν το ύψος του πήχη που είχε θέσει ο Ελβετός βασιλιάς?

Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει άραγε ότι το τένις ήταν το ίδιο πριν από αυτόν ή θα παραμείνει το ίδιο μετά από αυτόν? Αυτοί που τώρα με περισσή ειρωνεία, επιχειρούν να μειώσουν αυτό το απόλυτο τενιστικό φαινόμενο και που αμφιβάλλω αν είχαν και πολύ σχέση με το τένις πριν την εποχή του Φέντερερ, θα πρέπει να γνωρίζουν, ότι όταν θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και δεν θα ακούγονται πια τα μεγαλοπρεπή “come on” από τον μεγαλύτερο παίκτη της ιστορίας στις παγκόσμιες τενιστικές αρένες, όλα θα μας φαίνονται διαφορετικά….

Η λατρεία του κόσμου σε όλη την υφήλιο για το πρόσωπό του, αποτελεί ενδεχομένως ένα γεγονός που ξεπερνάει τις αθλητικές αναλύσεις από ειδικούς και από άσχετους…και απαιτεί κοινωνιολογική ερμηνεία. Ο σεβασμός είναι το ελάχιστο που θα μπορούσε να προκαλέσει αυτός ο μυθικός αθλητής.

Η παρουσία του και μόνο στα court, για όσο μπορούμε να τον απολαμβάνουμε ακόμα, θα πρέπει να λειτουργεί όπως του Ελ Σιντ για την περαιτέρω διάδοση του αθλήματος. Αποτελεί τιμή για το τένις και οπτική απόλαυση για τα δικά μας μάτια ο κάθε του αγώνας και δίνει ελπίδα η θέληση που δείχνει να έχει για την επιστροφή στη μοναδική θέση που του ανήκει, στην κορυφή.

Κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει το μέλλον και αν θα καταφέρει ο Φέντερερ να ξεπεράσει τη δυσκολότερη στενωπό που βρίσκεται η καριέρα του. Θα πρέπει ίσως να μιλήσει ο ίδιος με τον εαυτό του και να πάρει την καλύτερη απόφαση για τη συνέχεια. Θα πρέπει μόνος του να ξεκαθαρίσει μέσα του αν έχει την όρεξη να επιστρέψει. Ίσως το κίνητρο που ψάχνει να είναι, οι διάφορες…εμπεριστατωμένες φιλοσοφίες που ακούγονται δεξιά κι αριστερά, για αποκαθήλωση, για τέλος εποχής, για περίγελο και όλες οι συναφείς ομορφιές…..

Η τελική απόφαση αφορά αποκλειστικά τον ίδιο τον Φέντερερ.

Όσον αφορά τους υγιείς φιλάθλους παγκοσμίως όμως, αναντίρρητα η ευχή τους δεν μπορεί να είναι άλλη, από το να πιστεύουν ότι ο Ρότζερ Φέντερερ θα συνεχίσει για αρκετά χρόνια ακόμα, να προκαλεί ντελίριο ενθουσιασμού με τις μαγικές του εμπνεύσεις, την απόλυτη αρμονία κινήσεων, το απαράμιλλο στυλ του και την τενιστική του μεγαλοφυΐα που τον έχει χρίσει αιώνιο βασιλιά!! 

Μάνος Παπαδάκης-m.papadakis@tennis24.gr

Video highlights
Previous articleΔύσκολη πρόκριση η Άγκα
Next articleΤελικό ο στρατιώτης στο Gstaad